MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 01/12/1991-26/11/2010 tarihleri arasında davalı şirkete ait Libya ve Rusya’daki inşaat şantiyelerinde usta sıvacı olarak çalıştığını, en son çalıştığı şantiyeden iş bitimi nedeniyle gönderildiğini, yeni projelerde tekrar işe çağırılacağı belirtilerek yurda gönderilen müvekkilinin tekrar işe çağrılmak için uzun süre bekletilmesine rağmen bir daha çağrılmadığını ve yaptığı başvurulara rağmen iş olmadığı gerekçesiyle işe alınmadığını, son aylık ücretinin 1.400.00 USD net olduğunu, ayrıca üç öğün yemek ve yatmak için tahsis edilen koğuştan yararlandığını, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti, ulusal bayram, genel tatil, hafta tatili ve fazla mesai alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının müvekkili şirketin yurt dışı şantiyelerinde 05/05/1995-26/10/2010 tarihleri arasında dönemler halinde sıvacı olarak çalıştığını, çalışmalarının sürekli ve kesintisiz olmadığını, davacı ile söz konusu şantiyelerin yapım işinde proje bazlı olarak belirli süreli iş ilişkisi kurulduğunu ve işin bitirilerek tesliminden sonra iş ilişkisinin sona erdiğini, bu anlamda belirli süreli olarak istihdam edilen davacının kıdem ve ihbar tazminatı talep edemeyeceğini, davacının mübrez maaş bordroları ve mesai şeritlerinden anlaşılacağı üzere en son 3,00 USD saat ücreti esas alınarak hesaplanan aylık ücret karşılığı çalıştığını, davacı vekilinin 1,400.00 USD ücretle çalıştığı iddiasının gerçek dışı olduğunu, davacının hak ettiği ücretlerin banka hesabına yatırıldığını, davacının aylık ücretleri incelendiğinde farklılık görülmekte ise de, bu farklılığın davacının fazla mesai, hafta tatili ve genel tatil ücretlerinin maaşına eklenerek ödenmesinden kaynaklandığını, işyerindeki çalışmaların puantörler tarafından kayıt altına alındığını, mesai şeritlerindeki çalışmaların da saat ücretine göre ücretlendirilerek bordro tahakkuku yapıldığını ve davacının yaptığı fazla mesai, hafta tatili, bayram ve genel tatil çalışma ücretlerinin maaşlarına eklenerek banka hesabına yatırıldığını, davacının bu ödemeleri ön koşulsuz olarak kabul etmiş olması nedeniyle fazla mesai, hafta tatili, bayram ve genel tatil ücreti talep hakkı olamayacağını, davacının yıllık izinlerini kullandığını ve kullanmadığı izinlerinin de bordrolarla tahakkuk ettirilerek davacının banka hesabına ödendiğini, davacının 2009 yılından önceki çalışmalarına ilişkin fazla mesai, hafta tatili ve bayram-genel tatil ücret alacakları ile yıllık izin ücreti alacaklarının zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalıya ait yurt dışı işyerinde çalışan davacının tazminat ve alacaklarının belirlenmesine esas ücret taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Davacı işçi son aylık ücretinin net 1400 USD olduğunu ileri sürmüş, davalı işveren 3,00 USD saat ücretini savunmuştur. Davacı tanıkları davacının iddiasını doğrulamışlar ve ücret araştırmasına gelen cevapta sendika yurt içi uygulamasını bildirerek 2.250 TL net ücret alabileceğini açıklamıştır. Mahkemece davalının sunduğu kayıttaki ücret üzerinden hesaplanan tazminat ve alacaklar hüküm altına alınmıştır.
Davacının imzasını içermeyen aylık ücret bordrolarında saat ücreti ile temel ücret hesabı dışında fazla çalışma, hafta tatili ile bayram genel tatil ücreti gibi tahakkuklara yer verilerek davacının banka hesabına yatan tutar ile uyumlu bir tahakkuka gidilmiştir. Davalı işveren işçinin imzasını içermeyen ve her zaman düzenlenmesi mümkün olan bordrolarla temel ücreti bölmek suretiyle diğer işçilik alacaklarının da ödendiği şeklinde bir uygulama geliştirmiştir. İşçinin banka hesabına yapılan ödemelerde maaş açıklaması dışında başka bir bilgiye yer verilmemiştir. Davacının yaptığı iş, kıdemi, bordro içerikleri ve tanık beyanları ile emsal ücret araştırması gözetilerek davacı işçinin aylık temel ücretinin net 1400 USD olduğu kabul edilmeli ve bordroların fazla çalışma ile tatil tahakkuklarını içermediği sonucuna varılmalıdır. Gerekirse bu esaslar dahilinde bilirkişiden yeniden rapor alınmalı ve mahkemece bir değerlendirmeye tabi tutularak tazminat ve alacaklar hakkında bir karar verilmelidir. Ücretin yazılı şekilde kabulü bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 14/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.