Dolandırıcılık suçundan sanık ..."ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 157/1, 62 ve 52/4. maddeleri uyarınca 3 yıl 4 ay hapis ve 66.660,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 24/12/2015 tarihli ve 2014/208 esas, 2015/343 sayılı kararının, 02/12/2016 tarihli ve 29906 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"un 253. maddesinin (b) bendine eklenen 6. alt bendi ile 5237 sayılı Kanun"un 157. maddesinde düzenlenen basit dolandırıcılık suçunun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 20/06/2017 tarihli ve 2017/18368 esas, 2017/15873 sayılı kararı ile bozulmasını müteakip, yeniden yapılan yargılama sonucunda sanığın 5237 sayılı Kanun’un 157/1, 168/2, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis ve 33.320,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 51. maddesi gereğince hükmün ertelenmesine dair İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 11/07/2019 tarihli ve 2017/243 esas, 2019/337 sayılı kararı aleyhine, Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 19/12/2019 gün ve 94660652-105-34-19909-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02/01/2020 gün ve 2019/135759 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
05/08/2017 tarihli ve 30145 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliği"nin "Uzlaşma belgesi" başlıklı 26. maddesinde yer alan, "Kovuşturma evresinde uzlaştırmanın uygulanabileceği hâllerde, yapılan uzlaşma teklifinin reddedilmesine rağmen hüküm verilinceye kadar sanık ile mağdur, katılan veya suçtan zarar görenin aralarında uzlaşmaları halinde; taraflarca niteliğine uygun düştüğü ölçüde Ek-3’te yer alan Uzlaştırma Raporu Örneği"ne uygun bir uzlaşma belgesi düzenlenir ve mahkemeye sunulursa, hâkim bu belgeyi 25 inci maddenin dördüncü ve beşinci fıkralarında belirtilen kıstaslara göre inceler ve değerlendirir." şeklindeki düzenleme bir bütün hâlinde değerlendirildiğinde,
Dosya kapsamına göre, Mahkemesince yargılama esnasında 11/07/2019 tarihli 8. celsede sanıkların müştekinin zararına karşılık dava konusu aracın devri ve 30.000,00 Türk lirasını müştekiye ödediği ve tarafların bu şekilde uzlaştıklarına dair tutanağı henüz karar verilmeden dava dosyasına ibraz ettikleri, katılan müdafiinin 25/06/2018 tarih ve 2017/21739 nolu uzlaşma tutanağının doğru olduğunu sanık ... Aygül"den bedelsiz vazgeçtiklerini beyan ettiği anlaşılmakla, bu hususta Mahkemesince mezkur Yönetmeliğin 25/4 ve 25/5. maddeleri kapsamında değerlendirme yapılarak uzlaşma sebebiyle düşme kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde erteleme karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
25/06/2018 tarih ve 2017/21739 nolu uzlaşma tutanağına göre müşteki ile sanık ..."ün karşılıklı olarak bedelsiz uzlaştıkları ve uzlaştırma yönetmeliğinin 7. Maddesinin 2. Fıkrasında ""Aralarında iştirak ilişkisi olsun veya olmasın birden çok kişi tarafından işlenen suçlarda uzlaştırma hükümleri her bir şüpheli ya da sanık için ayrı ayrı değerlendirilir, ancak uzlaşan kişi uzlaşmadan yararlanır. "" hükmü nazara alındığında sanık ... hakkında uzlaşma sebebiyle düşme kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde erteli mahkumiyet hükmü verilmesinde isabet bulunmaması nedeniyle kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 11/07/2019 tarihli ve 2017/243 esas, 2019/337 sayılı kararının BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca müteakip işlemlerin mahallinde merciince yerine getirilmesine, 10/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.