Muğla Ceza Kararları - 5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/13847 Esas 2021/4178 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/13847
Karar No: 2021/4178
Karar Tarihi: 17.03.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/13847 Esas 2021/4178 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Gümrük İdaresi vekilinin temyiz başvurusunun yasal süresini geçtiği gerekçesiyle reddedilmesi ve sanığın temyiz itirazlarının yerinde görülmesi sonucu hükmün bozulması kararı verilmiştir. Sanık hakkında 5607 sayılı Kanuna muhalefet suçu işlediği gerekçesiyle verilen hükümde, ceza türü, süresi ve suç tarihi belirtilmiştir. Ancak hükmün içeriği, uygulanacak ceza ile ilgili kanun maddelerinin hatalı yorumlanması nedeniyle bozulmuştur. Bu hatalı yorumlama nedeniyle aşağıdaki kanun maddeleri gözardı edilmiştir:
- 5607 sayılı Kanunun 3/5. maddesi: Temel ceza belirlendikten sonra, 3/10. madde ve fıkrası gereği uygulama yapılması, yine 3/22. fıkrasının da uygulama şartlarının değerlendirilmesi gerekmektedir.
- 7242 sayılı Kanunun 61. maddesi: Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir.
- 7242 sayılı Kanunun 62. maddesi: Kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının mümkün hale geldiği.
- 5237 sayılı TCK'nın 7. maddesi.
- 5607 sayılı Kanuna eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası.

7. Ceza Dairesi 2018/13847 E. , 2021/4178 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) Gümrük İdaresi vekilinin temyizi üzerine yapılan incelemede;
Gıyabi kararın 10.02.2017 tarihinde suçtan zarar gören Gümrük İdaresi"ne usulüne uygun tebliğ edildiği, Gümrük İdaresi vekilinin kararı yasal süresinden sonra 20.02.2017 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II) Sanık ..."ın temyizi üzerine yapılan incelemede ise;
1) Sanık hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5. maddesi uyarınca temel ceza belirlendikten sonra, aynı Yasanın 3/10. madde ve fıkrası gereğince uygulama yapılması, yine 3/22. fıkrasının da uygulama şartlarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, doğrudan 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18. madde ve fıkrasından yazılı şekilde hüküm tesisi,
2) Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
3) Suçtan doğrudan zarar görmeyen ve katılma hakkı bulunmayan TAPDK’nun davaya katılan olarak kabul edilip lehine dilekçe yazım ücretine hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.