MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVACILAR : 1-... 2-... (Asilsoy) 3-... vekilleri Avukat ... Dincer, Avukat ...

Davacı ... ve diğerleri vekili Avukat ... Dincer tarafından, davalı ... aleyhine 19/11/2012 gününde verilen dilekçe ile haksız eylemden kaynaklanan manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 26/02/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili ve davalı vasisi vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacıların temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız fiil nedeni ile manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili; davalının, müvekkillerinden Kamile"nin eşi, diğerlerinin de babası olduğunu, öz oğlu Fatih Asilsoy"u dava dışı kişilerle birlikte iştirak halinde yaşadığı evinin garajında dört ayrı yerinden bıçaklayarak öldürdüğünü ve bu eylemi nedeniyle Bakırköy 15. Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/289 esas, 2012/420 karar sayılı dosyası ile yargılanarak mahkum olduğunu belirterek müvekkillerinin uğradığı manevi zararın giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili; davacıların talep ettiği manevi tazminat miktarının fahiş bir talep olduğunu, olayın oluşunda davacıların da kusurlu oldukları dikkate alınarak takdir olunacak tazminattan indirim yapmak gerekeceğini bildirerek davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davalının öz oğlu Fatih"i kasten öldürdüğü gerekçesiyle davacıların manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 47. maddesi (Türk Borçlar Kanunu"nun 56. maddesi) gereğince hakimin, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç; edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum ./..
-2-

(tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun bir biçimde göstermelidir.
Somut olaya gelince; olay tarihi, olayın gelişim şekli, ağır ceza mahkemesinin kabulü, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile yukarıda anılan ilkeler bir arada gözetildiğinde davacılar yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Davacılar yararına daha üst düzeyde manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken yazılı biçimde karar verilmiş olması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenle davacılar yararına BOZULMASINA, davalının tüm temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte gösterilen nedenle reddine ve davacılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 23/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.