MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 05/11/2010 gününde verilen dilekçe ile haksız fiilden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 29/12/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız fiilden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; davacının ... İl Hakem Kurulunda il hakemi olarak görev yaptığını, 2008 yılında askere gittiğini ve 2009 yılında askerliğe elverişli olmadığından terhis edildiğini, daha sonra askerliğe elverişli olmaması nedeniyle davacıya maç verilmediğini, davacının psikoseksüel bozukluk nedeniyle askerliğe elverişli olmadığına ve bu durumun bir sağlık sorunu olmadığına ilişkin doktor raporunu sunmasına rağmen maç verilmemeye devam edildiğini, bu durumun ayrımcılık yasağının ihlali niteliğinde olduğunu, sonraki sezonda hakemlik yapabilmesi için gerekli olan atletik teste alınmadığını, 29/04/2009 tarihinde davalı tarafından ... İl Hakem Kuruluna yazı gönderilerek davacı hakkında ... Merkez Hakem Kurulu Hakemliğe Giriş Ünvan ve Klasmanlara Ayrılma İle Vize Yenileme Kural, Prensip ve Yöntemleri İç Talimatı"nın 25. maddesi gereğince işlem yapılması istenildiğini, davacının sınava alınmaması nedeniyle itiraz dilekçesi gönderdiğini, bu başvuru sonrasında davalının dilekçeyi basına sızdırdığını ve gazetelerde davacı hakkında haberler yapıldığını, davacı tarafından daha sonra verilen dilekçelere cevap olarak davacının atletik test koşu ve mazeret hakkını kullanmadığı için görev alamadığı ifadelerinin yer aldığını, davacının bu hakkı kullanması halinde elde edeceği hakkın il hakemliği yapmaktan ibaret olduğunu, oysa davacının atletik testlere katılımı sağlanmayarak klasman hakemliğine yükselme hakkının ortadan kalktığını, davalının bu kararının eşitlik ilkesine, özel hayatın ve aile hayatının korunması hakkına, ayrımcılık yasağına aykırı olduğunu, davacının cinsel kimliğinin deşifre edilmesi nedeniyle hakemlik yapamadığını, uzun yıllardır icra ettiği radyoculuk mesleğini yapamadığını, davalının bu eylemleri nedeniyle maddi ve manevi zarara uğradığını belirterek; oluşan maddi ve manevi zararın tazminini talep etmiştir.
Davalı vekili; davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davacıya mazeret sınavına ilişkin tebliğlerin yapıldığının davalı tarafından ispat edilemediği, bu nedenle davalının kusurlu olduğu, davacının sezonda görevlendirildiği maç sayısı hususunda yazılan yazılara net cevaplar alınmadığı için kesin ve net olarak zararının tespit edilemediği, 818 sayılı BK"nın 42. maddesi gereğince maddi tazminatın

mahkemece takdir edilmesi gerektiği, davacının radyoculuk yapamaması ile dava konusu olay arasında irtibat bulunduğu, davacının klasman hakemliğine yükselme hakkının olduğu, davacının cinsel kimliğinin davalı tarafından basına sızdırıldığı ve ifşa edildiği hususlarının ispatlanamadığı, ancak davacının askerlik dönüşünde ... Merkez Hakem Kurulunun İç Talimatının 25. maddesinde "sağlık problemleri nedeniyle askerlikten muaf tutulanlar hakemlik yapamazlar" hükmü gereğince davacının hakemliğe engel teşkil etmeyen durumuna rağmen bu sebeple kendisine 2009/2010 sezonunda hakemlik görevi verilmediği, daha sonra davalı tarafça bu hususun sağlık sorunu olmadığı şeklinde İç Talimat 25. maddesinin yorumlanarak internet sitesinde ilgilinin hakemlik yapmasına engel bulunmadığı şeklinde düzeltme yapıldığı, bu süreçte davalı tarafın iç talimat maddesini yanlış yorumlamak suretiyle davacının görev yapmasını kısa bir süre için de olsa engellediği, bu şekilde davacının manevi yönden zarar görmesine yol açıldığı gerekçeleri ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kişilik hakkının zedelenmesinden zarar gören, uğradığı manevi zarara karşılık manevi tazminat adı altında bir miktar para ödenmesini isteyebilir. Manevi tazminata karar verilebilmesi için BK 49 (TBK’nun 58) maddesindeki koşulların oluşması gerekir.
Manevi zarar, kişilik değerlerinde oluşan objektif eksilmedir. Duyulan acı, çekilen ızdırap manevi zarar değil onun görüntüsü olarak ortaya çıkabilir. Acı ve elemin manevi zarar olarak nitelendirilmesi sonucu tüzel kişileri ve bilinçsizleri; öte yandan acılarını içlerinde gizleyenleri tazminat isteme haklarından yoksun bırakmamak için yasalar, manevi tazminat verilebilecek olguları sınırlamıştır. Bunlar, kişilik değerlerinin zedelenmesi (TMK 24), isme saldırı (TMK 26), nişan bozulması (TMK 121), evlenmenin feshi (TMK158), bedensel zarar ve ölüme neden olma (BK 47) durumlarından biri ile kişilik haklarının zedelenmesidir (BK 49). Bunlardan TMK’nın 24. maddesi ile BK’nın 49. maddesi daha kapsamlıdır. TMK’nın 24. maddesinin belli yerlere yollaması nedeniyle böyle bir durumun bulunduğu yerde, onu düzenleyen kurallar (örneğin; TMK 26, 174, 287); bunların dışında BK’nın 49. maddesi uygulanır.
TMK’nın 24. ve BK.49 (TBK’nın 58) maddesinde belirlenen kişisel çıkarlar, kişilik haklarıdır. Kişilik hakları ise, kişisel varlıkların korunmasıyla ilgilidir. Kişisel varlıklar, bedensel ve ruhsal tamlık ve yaşam ile nesep gibi insanın, insan olmasından güç alan varlıklar ya da kişinin adı, onuru ve sır alanı gibi dolaylı varlıklar olarak iki kesimlidir. Tekniğin gelişimi ve yaşam koşullarına göre belirlenmiş varlıklar, açıklanan olgularla çevrelendirildiğinde, davaya konu olayın bu çerçeve dışında kalması durumunda manevi tazminat isteği reddedilmelidir.
Davaya konu olayda; olayın gelişim şekli bir bütün olarak değerlendirildiğinde manevi tazminat koşulları oluşmamıştır. Şu durumda; manevi tazminat isteminin tümden reddi yerine kısmen kabulüne karar verilmesi doğru değildir. Kararın açıklanan nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) sayılı bentte açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 04/07/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.