İzmir Ceza Kararları - Tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2013/33540 Esas 2016/2962 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/33540
Karar No: 2016/2962
Karar Tarihi: 22.02.2016

Tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2013/33540 Esas 2016/2962 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanığın tehdit, hakaret ve yaralama suçlarından mahkum edildiğini ve temyiz isteğinin reddedildiğini belirtti. Yargılama sürecinde, sanığın yaralama suçunun cezasının verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu ve hakaret suçlarından verilen düşme kararlarının temyiz için hukuki yarar olmadığı tespit edildi. Ancak, mağdurların ifadelerine göre sanığın tehditlerinin ayrı ayrı mahkumiyet kararları verilmesini gerektirdiği belirtildi. Ayrıca, para cezası taksitlendirilirken infazı durdurabilecek şekilde taksit aralığının belirtilmemesi kanuna aykırı bulundu. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 43/2, 43/1, 106/1-1.cümle ve 52/4 maddeleri belirtildi.

4. Ceza Dairesi 2013/33540 E. , 2016/2962 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, temyiz isteğinin reddi, düşme

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A)Sanık ...’ün temyizi yönünden yapılan incelemede;
Temyiz süresinin geçmesi nedeniyle Yerel Mahkemece verilen temyiz isteğinin reddine ilişkin karara karşı yapılan itirazın, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, yerel mahkemenin redde ilişkin kararının ONANMASINA,
B)Sanık ...’ün temyiz isteğine gelince;
1-Yaralama suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu,
2-Hakaret suçlarından verilen düşme kararlarının gerekçesine yönelik bulunmayan temyizde sanığın hukuki yararının bulunmadığı anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, sanık ...’ün, tebliğnameye uygun olarak TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
3-Tehdit suçundan kurulan hükümlere yönelik temyizde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler, gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a-)Mağdur ...’ın savcılık tarafından alınan ifadesinde, sanığın Fazlı ve kendisine “sizi öldüreceğim” dediğini belirtmesi ve bu anlatıma göre sanığın eylemini mağdurlar ... ve...’a yönelik olarak ve kısa zaman aralıkları içerisinde gerçekleştirdiğinin anlaşılması karşısında, TCK"nın 43/2. maddesi yollaması ile 43/1. maddesinin uygulanma olanağı tartışılmadan, aynı Kanunun 106/1-1. cümle uyarınca, her iki mağdur yönünden ayrı ayrı olmak üzere iki kez mahkumiyet kararı verilmesi,
b-)TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca para cezası taksitlendirilirken, infazda duraksamaya yol açacak şekilde taksit aralığının gösterilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık ...’ün temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 22.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.