MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İstihkak

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, hüküm kurulmasına yer olmadığına kararı verilmiş olup hükmün davacı vekili ile davalı 3. kişi vekili taraflarından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

K A R A R

Davacı alacaklı vekili, davalı Bankaya gönderilen haciz ihbarnamesine verilen cevapta borçlunun bankalarında bulunan hesapları üzerinde rehin ve hapis hakkı olduğu belirtildiğinden İİK’nun 99. maddesi gereğince 3. kişinin istihkak iddiasının reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı 3. kişi vekili, Bankanın rehin alacağının 160,81 TL olduğunu, alacak miktarından az olduğundan bu miktarla ilgili rehin haklarını kullanmayacaklarını, davanın açılmasına sebebiyet vermediklerini, konusu kalmayan davanın reddini talep etmiştir.
Davalı borçlu duruşmaya katılmamış ve cevap vermemiştir.
Mahkemece, uyulan Yargıtay bozma ilamı doğrultusunda konusu kalmayan davanın esası hakkında hüküm kurulmasına yer olmadığına, davacı vekili lehine takdir edilen 500,00 TL vekalet ücretinin davalı 3. şahıstan alınıp davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı alacaklı vekili ve davalı 3. kişi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, alacaklının İİK"nun 99. maddesine dayalı 3. kişinin istihkak iddiasının reddi talebine ilişkindir.
1- Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları bilgi belgelere, temyiz olunan kararda yazılı gerekçelere, bozma ilamına uyularak karar verilmiş olmasında, usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı 3. kişi vekilinin tüm, davacı alacaklı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının REDDİNE;
2- Uyulan bozma ilamında da açıklandığı üzere, davanın konusu kalmadığında davanın açılmasına neden olan taraf aleyhine yargılama giderinin yükletilmesi gerekmektedir. Somut olayda davalı banka takip sırasında icra müdürlüğüne verdiği cevaplarda borçlunun hesabında 44.258,18 TL parası olduğu, rehin ve hapis hakkı bulunduğu ve tedbir olduğundan bu miktar parayı göndermemiş ve bloke etmiştir. Bu cevaplarında rehin alacağı konusunda açıklama yapmamış paranın tamamı üzerinde rehin hakları olduğu gibi sonuç yaratılarak davanın açılmasına neden olunduğundan, belirtilen bu miktar üzerinden nispi vekalet ücreti takdir edilmelidir. Ancak karar tarihindeki Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 6.maddesi gereğince, somut olayda delillerin toplanmasından önce davanın konusunun kalmadığı anlaşıldığından vekalet ücretinin yarısına hükmedilmesi gerekmektedir.
Mahkemece, bozma ilamına uyulmakla birlikte vekalet ücretinin takdiri noktasında bozma ilamında belirtilen hususlar dikkate alınmadan davacı alacaklı lehine maktu vekalet ücreti takdiri doğru olmamıştır.
Ne var ki yapılan bu yanlışlığın giderilmesi, yargılamanın tekrarını gerektirir nitelikte görülmediğinden 6100 sayılı HMK’nun ek Geçici 3. maddesi yollaması ile 1086 sayılı HUMK’nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı 3. kişi vekilinin tüm, davacı alacaklı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı alacaklı vekilinin vekalet ücretine yönelik temyiz itirazının kabulü ile hüküm fıkrasının vekalet ücreti takdirini düzenleyen 4. bendindeki “ Davacı vekili lehine takdir edilen 500,00 TL vekalet ücretinin davalı 3.şahıstan alınıp davacıya verilmesine,” ibaresinin çıkarılarak yerine "Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 6.maddesi de dikkate alınarak davacı lehine takdir edilen 2.584,15 TL vekalet ücretinin davalı 3.şahıstan alınıp davacıya verilmesine" ibaresinin yazılmasına, hükmün düzeltilen bu şekli ile ONANMASINA, taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, 27,70 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 3,70 TL"nin temyiz edenden alınmasına, istek halinde peşin harcın temyiz eden davacıya iadesine, 08.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.