Danıştay 4. Daire 2021/5026 Esas 2021/5593 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2021/5026
Karar No : 2021/5593


TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Damper Dingil İnşaat Nakliyat Sanayi Ticaret Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına sahte fatura kullanıldığından bahisle takdir komisyonu kararına istinaden 2010 yılına ilişkin re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ve geçici vergilerin kaldırılması istenilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Bölge İdare Mahkemesince; davacı hakkında ve davacıya sahte olduğu tespit edilen faturaları düzenleyen mükellef hakkında tanzim edilen vergi tekniği raporlarının incelenmesinden; sahte olduğu kabul edilen fatura içeriği emtiaların gerçekten alınıp alınmadığı tespit edilerek matrah takdir edilmesi gerekirken, sahte olduğu kabul edilen faturaların maliyetten düşülmesi sonucunda davacının karlılığının yüksek bir orana tekabül edip etmediği hususuna değinilmediği gibi sahte olduğu kabul edilen faturaların maliyetten de düşülmediği, davacı şirketin sahte faturaları bilmeden kullandığı beyanının aksine, sahte faturaların bilerek kullanıldığına dair herhangi bir veriye ulaşılamadığından sahte faturalarla yapılan maliyet/gider unsuru harcamalar ile duran varlık alımlarının gerçekten yapıldığının kabul edildiği ve mükellef kurum yetkilisinin beyan ettiği kâr oranı ile net kâr oranının % 6'yı geçmeyeceği ifadesinin ortalaması alınarak (6+0,93/2=) %3,465 bulunan kâr oranının mükellef kurumun brüt satışlarına uygulandığında ortaya çıkan (5.204.542,41*%3,465/100) =80.337,39TL'nin mükellef kurumun 2010 hesap dönemi en az ticari bilanço kârı kabul edilmek suretiyle matrah takdir edildiği, ancak davacı şirketin beyan ettiği karın incelemeye alınarak ve emtia envanteri yapılarak değerlendirilme yapılmadığı, davacı şirket yetkilisince tekrar verilen ifadede kârlılık oranlarının ancak %1,1-1,5 civarında olabileceği belirtilmesine rağmen inceleme elemanınca bu rakamın dışındaki bir kârlılık oranına ulaşılırken bu konuda herhangi bir incelemeye girişilmediği, Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankasınca yayınlanan sektörel verilerin dikkate alınmadığı, damper ve dorse imalatı, tamirat ve tadilatı sektöründeki diğer firmaların kârlılık oranının ve Ticaret Odaları veya diğer ilgili yerler nezdinde bir araştırma bulunmadığı, bu konuda somut bilgileri bulunan ve asıl görevleri gereği bilgileri bulunması gereken Ticaret Odaları değerlendirmeye alınmadan salt şirket yetkilisinin beyan ettiği kâr oranı dikkate alınarak belirlenen matrahın eksik incelemeye dayalı olduğu sonucuna ulaşıldığından, takdir komisyonu kararı uyarınca re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ile vergi ziyaı cezalı geçici vergide hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varıldığından davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Mükellef hakkında yapılan işlemlerde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : ….

DÜŞÜNCESİ : Kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3/B maddesinde, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olacağı belirtilmiş; 30. maddesinde re'sen vergi tarhı, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden vergi tarh olunması şeklinde tanımlanmış, aynı maddenin (4) numaralı bendinde, defter kayıtları ve bunlarla ilgili vesikaların, vergi matrahının doğru ve kesin olarak tespitine imkan vermeyecek derecede noksan, usulsüz ve karışık olması dolayısıyla ihticaca salih bulunmaması re'sen takdir nedeni olarak sayılmış; 134. maddesinde ise, vergi incelemesinden maksadın, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tespit etmek ve sağlamak olduğu hükme bağlanmıştır.
5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 1. maddesinde; kurum kazancının, gelir vergisinin konusuna giren gelir unsurlarından oluşacağı, 6. maddesinde; kurumlar vergisinin, mükelleflerin bir hesap dönemi içinde elde ettikleri safî kurum kazancı üzerinden hesaplanacağı ve safî kurum kazancının tespitinde, Gelir Vergisi Kanunu'nun ticarî kazanç hakkındaki hükümlerinin uygulanacağı öngörülmüştür.
Dava dosyasının incelenmesinden, davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı Vergi Tekniği Raporu ile Sultangazi'de damper ve dorse imalatı tamirat ve tadilatı işi ile iştigal ettiği, 2010 yılında hakkında sahte belge düzenlemekten rapor bulunan Ümraniye Vergi Dairesi mükellefi … İnş. Hafr. Nak.San. Ve Tic Ltd. Şti tarafından adına düzenlenen sahte faturaların bilerek kullanıldığına dair herhangi bir veriye ulaşılamadığı, sahte faturalarla yapılan maliyet/gider unsuru harcamalar ile duran varlık alımlarının gerçekten yapıldığı hususları da belirtilmek suretiyle, şirket yetkilisinin ''2010-2011 yıllarında ortalama net kâr oranımız % 6'yı geçemez'' şeklindeki net kâr oranına ilişkin ifadesini, tutanağı imzaladıktan sonra bürosuna gidip, 2010-2011 yıllarında verdiği kurumlar vergisi beyannameleri üzerinden hesaplama yapması neticesinde vergiden önceki kâr oranının %1-1,5 olduğunu hesaplaması akabinde kâr oranının % 1-1,5'u geçmeyeceği yönünde değiştirmek istemesi neticesinde verdiği kâr oranına müfettişlikçe itibar edilmeyecek ise de, mükellef kurumun beyan kâr oranı ile net kâr oranının % 6'yı geçmeyeceği yönündeki ifadesi esas alındığında ortalama ( 6+0,93/2=) % 3,465 kâr oranına ulaşılmış olup, bu oranın brüt satışlarına uygulanması neticesinde ortaya çıkan (5.204.542,41*3,465/100=) 180.337,39 TL'nin mükellef kurumun en az ticari bilanço kârı kabul edilmek suretiyle yapılan hesaplamaya göre kurumlar vergisi ve geçici vergi yönünden matrah takdirinin takdir komisyonunca yapılması gerektiğinin önerildiği, söz konusu vergi tekniği raporu esas alınarak takdir komisyonu kararı uyarınca davacı adına dava konusu cezalı tarhiyatların yapıldığı anlaşılmaktadır.
Yukarıda yer verilen hususların birlikte değerlendirilmesinden; her ne kadar davacı şirket tarafından da kabul edilen kârlılık oranlarının ortalaması alınarak matrah takdir edilmesinde hukuka aykırılık bulunmasa da; davacı şirket hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda tespit edilen kar oranından, beyan edilmiş ticari bilanço kârı düşüldükten sonra bulunan matrah farkı üzerinden kurumlar vergisi tarhiyatı yapılması gerekirken; takdir komisyonu kararında raporda tespit edilenden yüksek bir matrah takdir edildiği hususunun dikkate alınması, raporda tespit edilen kâr oranı üzerinden beyan edilen ticari bilanço kârı düşüldükten sonra tespit edilen matrah farkına isabet eden kısmının da ayrıca değerlendirilmesi suretiyle karar verilmesi gerekirken aksi yönde verilen Mahkeme kararında hukuki isabet görülmemiştir. Öte yandan geçici vergi aslına ilişkin yeniden karar verileceği tabiidir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Vergi Dava Dairesine gönderilmesine, 26/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.