MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanıkların eyleminin iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunu oluşturma ihtimaline karşılık zamanaşımı süresi içinde işlem yapılması olanaklı görülmüştür.
Oluşa ve dosya içeriğine göre, sanıklar Mehmet ve Abdülkadir’in önceden aldıkları karar doğrultusunda diğer sanıklar ile birlikte işbirliği içerisinde gözcülük yapmak suretiyle suça doğrudan katıldığı gözetilmeden, eylemlerine uyan TCK"nun 37/1. maddesi delaletiyle cezalandırılması yerine sanıklar hakkında aynı Yasa"nın somut olayda uygulanma olanağı bulunmayan 39. maddesi uyarınca hüküm tesis edilmesi, her iki müştekinin iş yerinden ayrı ayrı yapılan hırsızlık eylemleri nedeniyle sanıklar hakkında iki kez mahkumiyet hükmü kurulması gerekirken TCK’nun 43. maddesi uygulanmak suretiyle eksik ceza tayini, Sanık ...’in Mardin Asliye Ceza Mahkemesinin 56-246 E.K sayılı kararı nedeniyle mükerrir olduğu anlaşılmakla hakkında 5237 sayılı TCK"nun 58/6. maddesinin uygulanmaması hususları karşı temyiz olmadığından, sanıklar hakkında TCK’nun 43. maddesinin aynı Yasa"nın 143. maddesinden sonra uygulanması gerekirken 61/5. maddesindeki sıranın gözetilmemesi sonuca etkili olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Önceki hüküm sanıklar tarafından temyiz edilmiş olduğundan lehe bozma sonrası yapılan yargılama giderlerinin sanıklara yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
2-İştirak halinde suç işleyen sanıklardan sarfına sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yapılan yargılama giderlerinin ise payları oranında alınmasına karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin eşit olarak alınmasına karar verilmek sureti ile 5271 sayılı CMK’nun 326/2. maddesine aykırı davranılması ve bozma öncesinde yapılan yargılama giderlerinden sanıkların paylarına düşen miktarın 6352 sayılı Yasa"nın 100. maddesi ile CMK"nun 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğu ve bu nedenle sanıklara yargılama gideri olarak yükletilmeyeceğinin gözetilmemesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ...’nun temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak; hüküm fıkrasından yargılama giderlerine ilişkin kısım çıkartılarak yerine “Yargılama giderlerinin Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasına" cümlesi eklenmek suretiyle, eleştiriler dışında, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.