MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 23/10/2017 tarih ve 2016/311 E- 2017/378 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince verilen 13/09/2018 tarih ve 2018/213 E- 2018/898 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin 2012/18838 sayılı “delphi”, 2013/34592 sayılı “Delphi+şekil”, 2014/34072 sayılı “delphi" ve 2014/80908 sayılı “delphi" ibareli tescilli markalarının olduğunu, müvekkilinin bu defa “DELPI" ibaresini tescil amacıyla 2014/80907 sayılı başvurusunu gerçekleştirdiğini, başvurunun ilan edildiğini, davalı şirketin 158420, 206425, 207767, 2002/05905 ve 2002/05509 sayılı "DELPHI” markalarını gerekçe göstererek 556 sayılı KHK"nın 8/1-b, 8/4 ve 8/son maddelerine dayanılarak başvuruya itiraz ettiğini, davalının itirazının kısmen kabulü ile 35. sınıf, müşterilerin malları elverişli bir şekilde görmesi ve satın alması için 7,9,11 ve 12. sınıfa giren ürünlerin bir araya getirilmesi hizmetlerinin çıkartılması suretiyle kısmen başvurunun reddine karar verildiğini, müvekkilinin başvuru markası ile itiraza mesnet markaların benzer olmadıklarını, birbirlerinden okunuşları itibariyle farklı olduklarını, taraf markalarının kapsamındaki emtiaların benzer olmadığını ileri sürerek YİDK kararının iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, somut olayda davacının “delpi” markası ile müvekkilinin markalarının görsel, işitsel ve anlamsal olarak karıştırılacak derecede benzer olduklarını, her iki markada da öncelikli göze çarpan unsurun “delpi” ibaresi olduğunu, markaların telaffuz edilişlerinin de benzer olduğunu, müvekkilinin ticaret unvanının çekirdek unsurunun delphi olduğunu, markalarının tanınmış olduğunu, davacının bu tanınmışlıktan haksız kazanç sağlamak istediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre, davacının “DELPI” ibareli başvuru markası ile davalının “DELPHI” ibareli markaları arasında başvuru kapsamından çıkartılan ve YİDK kararında geçen mal/hizmetler yönünden görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunduğu, işin uzmanı yahut dikkatli kişilerden oluşmayan, makûl düzeyde bilgilendirilmiş, marka ve başvuru konusu işareti aynı anda görüp detaylarını karşılaştırma olanağı bulunmayan daha önce görüp yararlandığı markanın aşağı yukarı net anısının tesirinde olan ortalama düzeydeki alıcı kitlesinin yargılama konusu mal/hizmetler için ayırdığı satın alım süresi içinde, davacının başvuru markasını gördüğünde derhâl ve hiç düşünmeden bunun davalının “DELPHI” ibareli markalarından farklı bir marka olduğunu algılayamayacağı, reddedilen mal ve hizmetler yönünden başvuru markası ile mesnet markalar arasında idari ve ekonomik anlamda işletmesel bağ olduğu kanısı uyanabileceği, 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesindeki iltibas koşulunun oluştuğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebeplerine göre ilk derece mahkemesinin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 21/10/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.