MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 16/10/2017 tarih ve 2016/199 E- 2017/359 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 12/07/2018 tarih ve 2018/142 E- 2018/860 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin “EMEK SİNEMALARI” markasını 2013 yılından itibaren davalı Kurum nezdinde tescilli emtia listesinde bulunan tüm sınıflarda kullandığını, davalı şirketin 2015/11589 numarası ile “EMEK GROUP” markasının tescili için başvuruda bulunduğunu, başvuruya yaptıkları itirazın nihai olarak YİDK’in 2016-M-1873 sayılı kararı ile reddedildiğini, müvekkilinin marka üzerinde mutlak hakka sahip olduğunu, müvekkilinin markasının tanınmış olduğunu, bu nedenle davalı şirketin markasının tescil isteminin 556 sayılı KHK’nın 7/1-i maddesi gereğince reddedilmesi gerektiğini, markaların görsel ve işitsel olarak ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğunu, “EMEK” ibaresinin her iki markanın esas unsuru olduğunu, davalı şirketin de müvekkilinin markası ile aynı sınıflarda tescil talebinde bulunduğunu, tescil halinde müvekkilinin markasının şöhretinden yararlanma durumunun ortaya çıkacağını, ayrıca seri marka izlenimi yaratılacağını ileri sürerek YİDK’in 2016-M-1873 sayılı kararının iptaline, markanın tescil edilmesi halinde hükümsüzlüğü ve sicilden terkinine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Kurum vekili, davacı şirket markası ile diğer davalı şirket markalarının yarattıkları bütüncül algı itibarıyla redde konu mal ve hizmetler bakımından benzer olmadığını, markaların karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Emek Group Telekom. Ve Treyler San. ve Tic. A.Ş. vekili, davacı şirket ile müvekkilinin farklı alanlarda faaliyet gösterdiğini, esaslı ve tamamlayıcı unsurlar ile işitsel ve görsel bakımdan markalar arasında benzerlik bulunmadığını, 2013 yılında başvurusu yapılıp 2015 yılında tescili yapılan davacı markasının tanınmış olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu başvurunun içerdiği 06, 07, 12, 35, 37, 38, 40 ve 42. sınıflarda yeralan mal ve hizmetlerin, davacının 2013/46650 ve 2014/70372 sayılı marka tescillerinin kapsamında bulunan mal ve hizmetlerle aynı veya aynı tür mal ve hizmet niteliğinde olduğu, ancak tarafların marka örneklerinin asli, baskın ve ayırt edici unsurları gözönüne alınarak görsel, fonetik ve kavramsal bakımdan bütünsel mukayeselerinde davaya konu "şekil+EMEK GRUP" markasının davacının 2013/46650 sayılı "EMEK SİNEMASI" ibareli ve 2014/70372 sayılı "şekil+ ESKV+ EMEK VE SANAT KÜLTÜR VAKFI" ibareli markalarıyla karıştırılma ihtimali doğuracak derecede benzer olmadığı, 556 s. KHK md. 8/1.b kapsamında iptal veya hükümsüzlük şartlarının mevcut olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 22/10/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.