MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İstihkak

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup, hükmün duruşma yapılması suretiyle Yargıtay"ca incelenmesi davalı alacaklı vekili tarafından istenilmiştir. Dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 30.05.2017 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü temyiz eden davalı alacaklı... vekili Avukat ..., Avukat .... ve karşı taraftan davacı 3. kişi vekili Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak temyiz isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan ve hazır bulunanların sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek; dosya incelendi, gereği düşünüldü:


... A R A R

Asıl ve birleşen davada davacı 3. kişi vekili, 05.02.2014 tarihinde haczedilen malların müvekkiline ait olduğunu, borçlu ile müvekkili arasında organik bağ bulunmadığını iddia ederek istihkak davasının kabulü ile menkuller üzerindeki haczin kaldırılmasını, istihkak davası açma külfetini müvekkiline yükleyen müdürlük işleminin de iptalini talep etmiştir.
Davalı alacaklı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, ödeme emrinin haciz mahallinde tebliğ edilmediği, haciz yapılan yerin ticaret sicil kayıtlarına göre 3.kişiye ait olduğu, iş yerinin 3.kişi tarafından işletildiğinin vergi levhası ve kira kontratı ile desteklendiği, somut olayda İİK"nun 97/a maddesindeki karinenin 3.kişi yararına olduğu, ispat yükünün davalı alacaklıda olduğu, iş yerinde borçlu firmaya ait bir kartvizitin bulunması ya da bir kısım eşyaların mevcut olmasının 3.kişinin borçlu ile muvazaalı ilişkiye girdiğini kabul etmek için yeterli olmadığı, davacının mahcuzlarla ilgili faturaları da sunduğu, davalı alacaklının mülkiyet karinesinin aksini kanıtlayamadığı gerekçesiyle, birleşen 2014/244 Esas sayılı dosya bakımından davanın kabulü ile mahcuzlar üzerindeki haczin kaldırılmasına, 2014/243 Esas sayılı dosya bakımından konusu kalmayan uyuşmazlığın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı davalı alacaklı vekili temyiz etmiştir.
Dava, üçüncü kişinin İİK"nun 96. vd. maddelerine dayalı istihkak iddiasına ilişkindir.
1- 2014/243 Esas sayılı dosya bakımından;
İcra Mahkemesi kararlarından hangilerinin temyiz olunabileceği özel hükümlerle ve genel olarak da İİK"nun 363. maddesinde birer birer açıklanıp gösterilmiştir. Bunların dışında kalan Mahkeme kararları kesindir. Yargıtay"ca incelenmesi istenen karar bu maddelerle tespit edilen kararlar arasına girmeyip kesin nitelikte bulunduğundan temyiz dilekçesinin REDDİNE,
2- 2014/244 Esas sayılı dosya bakımından; dava konusu haciz sırasında haciz mahallinde takip borçlusu şirketler olan ......"ne ait çok sayıda ihtarname, yıkama talimat fişleri, üretim evrakları, kartvizitler, dava dışı firmalara kesilen irsaliyeli faturalar, sevk irsaliyeleri ve başkaca evrak suretleri bulunmuştur. Ayrıca, davacı 3. kişi yetkilisi, haciz sırasında evrak araştırması sonucu borçlulara ait evraklar bulunmadan önce, borçlu şirketle hiçbir ilgisinin olmadığını iddia etmiş, borçlularla ilgili evraklar bulunduktan sonra ise borçlu şirkette bir süre sigortalı olarak çalıştığını beyan etmiş ve dava dilekçesinde de borçlu yanında çalıştığını ifade etmiştir. Bu doğrultuda, davacı şirket yetkilisinin haciz ve dava aşamalarındaki tüm beyanları birlikte değerlendirildiğinde beyanları arasında çelişkilerin bulunduğunun kabulü gerekir. Öte yandan, İİK"nun 8. maddesi uyarınca aksi ispat oluncaya kadar muteber kabul edilen haciz tutanağının 2. sayfasında, mahalde bulunan ve bilgisine başvurulan işçilerden..... işyerinde haciz günü işe başladığını, işe ......Bey tarafından alındığını beyan etmiş olup, beyanda geçen ..... isimli kişi ise dosya kapsamındaki bilgilere göre takip borçlusu şirketin yetkilisi konumundadır. Bu bilgilere göre, gerekçeli kararda benimsendiğinin aksine, İİK"nun 97/a maddesinde öngörülen mülkiyet karinesi borçlu dolayısıyla alacaklı yararınadır. Bu yasal karinenin aksinin davacı 3. kişi tarafından inandırıcı ve güçlü delillerle ispat edilmesi gerekir.
Dosya içerisinde bulunan ticaret sicil bilgilerine göre; davacı 3. kişi şirketin kuruluş tarihinin borcun doğumundan sonraki bir tarihe tekabül ettiği, davacı 3. kişi şirket ile davalı borçlunun faaliyet konularının aynı olduğu anlaşılmaktadır. Davacı 3. kişi tarafından sunulan, isteyen her kişi adına düzenlenmesi olanaklı, borcun doğumundan sonra düzenlenmiş ve ayırt edici niteliği bulunmayan faturalar, yasal karinenin aksini ispata yeterli bulunmadığı gibi, yine borcun doğumundan sonra düzenlenmiş adi yazılı kira sözleşmesi ve vergi levhası da istihkak davalarında güçlü delil teşkil etmezler ve bu belgeler mülkiyet karinesinin aksini ispata yeterli değildir.
O halde, Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözönüne alınarak, davanın reddi yerine oluşa ve dosya içeriğine uygun düşmeyen gerekçe ile kabulüne yönelik hüküm kurulması doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle 2014/243 Esas sayılı dosya bakımından davalı alacaklı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle 2014/244 Esas sayılı dosya bakımından davalı alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün İİK"nun 366 ve HUMK"nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, Yargıtay duruşmasının yapıldığı tarihte yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümleri uyarınca 1.480,00 TL Avukatlık Ücreti"nin davacı 3. kişiden alınarak Yargıtay duruşmasında avukat marifetiyle temsil olunan davalı alacaklıya verilmesine,
taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 30.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.