Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
1-Borçlu M. Ö.’e yapılan tebligat yönünden incelemede,
Borçlu adına gönderilen ödeme emri tebligat parçasında tebliğ işleminin 7201 sayılı kanunun 21.maddesine göre yapıldığı anlaşılmış ise de Tebligat Tüzüğünün 28.maddesine uyulmadığı görülmüştür. Tüzüğün anılan maddesine göre önce muhatabın adreste neden bulunmadığı komşu, kapıcı, yönetici, zabıta amir ve memurları vs. gibi kimselerden sorulmalı, beyanların tebliğ tutanağına yazılıp altının imzalatılması, imzadan çekinmeleri halinde bu durumun yazılı olarak belirlenip tevsik edilmesi ve daha sonra tebliğ evrakının zabıtaya veya muhtara bırakılması suretiyle tebliğ işleminin tamamlanması gerekir. (HGK.’nun 20.12.1993 T.1993/18-778 E, 1993/876 K.) (HGK.’nun 25.01.2006 T. 2005/2-772 E. 2006/17 K.sayılı kararı)
Somut olayda tebliğ memuru tüzükte öngörülen araştırmaya yapmadan muhatabın dağıtım saatlerinde neden bulunmadığı, tevziat saatinden sonra dönüp dönmeyeceği saptanmadan ve kimden sorulduğu tespit edilip imzası alınmadan doğrudan muhtara teslim edilip kapıya 2 no’lu haber kağıdı yapıştırılmış, komşusu S.’e haber verilmiş  ise de, yukarıda açıklandığı üzere tebligat bu haliyle usulsüz olduğu belirlendiğinden şikayetin kabulüne karar verilmesi ve 7201 s.k.’nun 32.maddesi gözetilerek tebliğ tarihinin öğrenme tarihine göre düzeltilmesi gerekirken istemin reddi isabetsizdir.
2-Borçlu .......Alimünyum Metal Döküm Nak.San.ve Tic.Ltd.Şti.’ne yapılan tebligat yönünden incelemede,
Hükmü şahıslar adına ve adı geçenin ticaret sicilindeki adresine gönderilen tebligatın 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21.maddesine göre yapılmış olması halinde tebliğ memurunun tüzüğün 28.maddesindeki koşulları araştırmasına gerek yoktur. Zira, muhatabın adreste bulunmaması halinde, bunun nedenini araştırması ve tevziat saatinden sonra adrese dönüp dönmeyeceğinin tespit edilmesi gerçek kişiler yönünden zorunlu olup, hükmi şahısların sıfatı ve niteliği itibari ile böyle bir araştırmanın yapılmamış olması tebligatın usulsüzlüğü sonucunu doğurmaz. Bu nedenle borçlu şirkete gönderilen ödeme emri tebligatı şirketin ticaret sicilindeki adresine gönderilmediğinden usulsüz olup şirket yönünden de istemin kabulüne karar vermek gerekirken yazılı şekilde reddi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı 1.ve 2.bentlerdeki nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 28.12.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.