MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kiralananın Tahliyesi

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, itirazın kısmen kaldırılmasına ve tahliyeye karar verilmiş olup, hükmün davacı vekili ve davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı alacaklı tarafından davalı borçlu aleyhine kira alacağı ve tahliye istemli olarak başlatılan icra takibine davalı borçlunun kısmi itirazı üzerine davacı icra mahkemesinden itirazın kaldırılması ve tahliye isteminde bulunmuş mahkemece itirazın kısmen kaldırılmasına ve tahliyeye karar verilmiş karar davacı alacaklı ve davalı borçlu tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince ; İİK"nun 4949 sayılı Kanun"la Değiştirilen 363/1. maddesinin son cümlesindeki kesinlik sınırının aynı Kanunun Ek 1. maddesinin 1. fıkrası uyarınca 01.01.2016 tarihinden itibaren artırılan miktarı dikkate alındığında temyize konu değerin 6.310,00 TL"yi geçmediği anlaşıldığından mahkeme kararının temyiz kabiliyeti yoktur.
2-Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, temyiz olunan kararda yazılı gerekçelere göre davalının tahliyeye yönelik temyiz itirazlarının reddine ,
3- Davalının alacağa yönelik temyiz itirazlarına gelince ;
Davacı alacaklı, 01/01/2010 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli yazılı kira sözleşmesine dayanarak 06/02/2015 tarihinde başlattığı icra takibi ile 2014 yılı Ekim ,Kasım,Aralık ayları için aylık 750,00 TL den , 2015 yılı Ocak ,Şubat ayları için aylık 1.200,00 TL den toplam 4.650,00 TL kira alacağının tahsilini talep etmiş , davalı borçlu süresinde verdiği itiraz dilekçesi ile ; 2014 yılı Kasım,Aralık, 2015 yılı Ocak ,Şubat ayları için aylık 750,00 TL den toplam 3.000,00 TL kira borcunu kabul ettiğini , 2014 yılı Ekim ayı kira bedelinin alacaklının banka hesabına ödenmiş olduğunu, kira bedelinin 750,00 TL olduğunu ,2015 yılı için 1.200,00 TL kira bedeli istenemeyeceğini belirterek borcun 1.650,00 TL lik kısmına itiraz etmiştir.
Taraflar arasında uyuşmazlık konusu bulunmayan 01/01/2010 başlangıç tarihli kira sözleşmesinin hususi şartlar bölümünün 3. maddesinde TEFE – TÜFE ortalamasına göre artış yapılacağı kararlaştırılmışsa da 01/07/2012 tarihinde yürürlüğe gire 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunun 344. maddesi uyarınca son dönem ödenen kira bedeline on iki aylık ortalamalaya ait ÜFE oranını geçmeyecek şekilde artış uygulanmak suretiyle ödenmesi gereken aylık kira miktarı bulunmalıdır. Hükme esas alınan 16/01/2016 tarihli bilirkişi raporunda 01/01/2014 – 01/01/2015 dönemi kira bedeli aylık 771,00 TL hesaplamış , bulunan bu miktara ÜFE artışı uygulanmak suretiyle 01/01/2015-01/01/2016 dönemi kira bedelinin aylık 796,00 TL olması gerektiği bulunmuştur. Ancak alacaklının 2014 yılı Ekim ,Kasım,Aralık ayları için aylık 750,00 TL den kira bedeli talep ettiği , borçlunun itirazında da kira bedelinin aylık 750,00 TL olduğunu kabul ettiği göz önünde bulundurularak aylık 750,00 TL kira miktarına on iki aylık ortalamalaya ait ÜFE oranını geçmeyecek şekilde artış uygulanmak suretiyle 2015 yılı Ocak ve Şubat ayı için ödenmesi gereken aylık kira miktarı bulunması gerekirken hatalı bilirkişi raporu esas alınmak suretiyle yazılı şekilde itirazın kısmen kaldırılmasına karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddine ,(3) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalının alacağa yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün İİK"nun 366. ve 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesinin yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca İİK"nun 366/3. maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 31/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.