Danıştay 6. Daire 1987/459 Esas 1988/149 Karar Sayılı İlamı

Daire : ALTINCI DAİRE
Karar Yılı : 1988
Karar No : 149
Esas Yılı : 1987
Esas No : 459
Karar Tarihi : 27/01/988

MAHALLİNDE YAPILAN KEŞİF VE BİLİRKİŞİ İNCELEMESİ SONUCU TERMİNAL GARAJI İLE OTOPARKIN AÇIK PAZAR YERİ İLE BÜTÜNLÜK ARZETTİĞİ VE PAZAR YERİNİN İŞLEVİNİ YÜRÜTMESİ İÇİN BU İKİ ÜNİTENİN GEREKTİĞİ ANLAŞILDIĞINDAN, DAVACIYA AİT TAŞINMAZIN BELEDİYECE PAZAR YERİ İÇİN KAMULAŞTIRILMASINDA MEVZUATA AYKIRILIK BULUNMADIĞI HK.
Dava, taşınmazın, imar planında pazar yeri, otopark ve terminal garajı olarak belirlenmesine ilişkin imar planı değişikliği işlemi ile taşınmazın açık pazar yeri olarak kamulaştırılmasına ilişkin işlemin iptali istemiyle açılmış, İdare Mahkemesinin kararıyla taşınmazın konumu itibariyle şehrin merkezinde bulunduğu, burada trafiğin yoğun olduğu, halkın alışveriş, ulaşım gibi zorunlu ihtiyaçlarına cevap verebilecek nitelikte olan bu taşınmazın imar planında açık pazar yeri, terminal garajı ve otopark yeri olarak belirlenmesinde mevzuata aykırılık olmadığı gibi planın uygulanmasına yönelik olarak yapılan kamulaştırmada da mevzuata aykırılık bulunmadığı belirtilerek dava reddedilmiş, bu kararın davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine Danıştay Altıncı Dairesinin kararıyla, İdare Mahkemesi kararının imar planına yönelik bölümü ile ilgili temyiz istemi reddedilerek bu bölüm onanmış ve planla ilgili kısım kesinleşmiş, kamulaştırmaya yönelik temyiz istemi ise yerinde görülerek yeniden inceleme yapıldıktan sonra karar verilmesi gerektiği nedeniyle bozulmuş, bozma kararı üzerine İdare Mahkemesince yörede yaptırılan keşif ve bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen raporda; terminal garajı ve otoparkın açık pazar yeri ile bütünlük arzettiği, pazar yerinin işlevini yürütmesi için bu iki ünitenin gerektiği ve kamulaştırmanın imar planına aykırı olmadığı, bu durumda taşınmazın tamamının açık pazar yeri olarak kamulaştırılmasında, mevzuata aykırılık bulunmadığı, öte yandan; kıymet takdiri sırasında taşınmaz üzerindeki binaya değer biçilmediği ve binanın geçici inşaat ruhsatı ile yapıldığı ancak, 6785 sayılı Yasanın 11.maddesinde değinilen 10 yıllık sürenin sona ermesine, kıymet takdirinin yapıldığı 8.7.1982 tarihine göre yaklaşık (7) ay süre bulunduğuna göre bu hususların adli yargıda açılacak
bedel yükseltilmesi davası sırasında gözönünde bulundurulması gerekeceği, davacının ileri sürdüğü diğer iddiaların ise kamulaştırma işlemlerini esastan sakatlayacak nitelikte olmadığı belirtilerek dava reddedilmiş, bu karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Her ne kadar, taşınmazda geçici ruhsatla yapılan yapıya bedel takdir edilmemiş ise de temyize konu İdare Mahkemesi kararının verildiği tarihte geçici yapı ruhsatının süresinin dolmuş bulunduğu ve bu süre içinde de davacının taşınmazdan kamulaştırmadan önce olduğu gibi yararlanmaya devam ettiği açıkca anlaşıldığından bu durum işlemi sakatlar nitelikte görülmemiştir.
Dava konusu işlemin iptali istemi ile açılan davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki temyize konu İdare Mahkemesi kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından, bozma istemi yerinde görülmeyerek anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.