Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b-e, 62, 52/2-4. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın 09.01.2015 tarihinde kendisine yapılan uzlaşma teklifini kabul etmemesi karşısında tebliğnamedeki uzlaşma hükümlerinin uygulanmaması nedeniyle bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü saat 06:00 sıralarında yerleşim yeri içi, iki yönlü, dört şeritli, 16 m genişliğe sahip, kaldırım olan düz, eğimsiz, asfalt yolda, sanık idaresindeki araç ile seyir halinde iken olay mahalli olan kavşağa yaklaştığı sırada kendi beyanına göre uykusuz olup gözlerinin kapanması nedeniyle karşı yönden gelen araç trafiğinin şeridine geçerek ve bu şerit içerisinde aracının ön kısımları ile karşıdan karşıya yürüyerek geçen ve yol içinde olan katılan yaya ...’a çarpması sonucu katılanın yaralanması ile sonuçlanan olayda; asli kusurlu olan sanığın cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 07/01/2020 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.