Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK’nın 89/4, 50/4, 50/1-a, 52/1-4, 53/6,63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm katılan zorunlu vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, tebliğnamede bu yönde düzeltilerek onama öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Dosya içeriğine göre sanığın idaresindeki kamyon ile meskun mahal dışında, gece vakti aydınlatmanın bulunduğu karayolunda, tali yoldan kontrolsüzce üç şeritli karayoluna çıkış yaptığı esnada seyrine göre solundan gelen ve karayolunda seyir halinde olan katılan sürücünün idaresindeki otomobil ile orta şerit üzerinde çarpışması sonucu sanığın asli kusurlu olarak üç kişinin nitelikli, bir kişinin basit şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda, mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, süre tutum dilekçesi vererek kararı temyiz eden katılan zorulu vekilinin sanık hakkında beraat kararı verildiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün (5) nolu bendi çıkarılarak yerine “TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 730 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın mali ve ekonomik durumu, şahsi hali, cezanın sanık üzerindeki etkisi de nazara alınarak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 14.600 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.