Mahkemesi : Konya 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 15.03.2013
No : 2010/132-2013/201

Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava, iş kazası sonucu sürekli iş göremez duruma giren sigortalıya bağlanan peşin değerli gelirler nedeniyle uğranılan Kurum zararının rücuen ödetilmesi istemine ilişkin olup, davacı fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla oluşan zararından %10 kusur karşılığı 12.294,08 TL"nin davalıdan tahsilini talep etmiş. Mahkemece, davalının %50 kusur karşılığından sorumlu olduğu kabul edilmiştir.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 26. maddesidir. Mahkemece, anılan maddenin “sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere” bölümünün Anayasa Mahkemesinin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile Anayasaya aykırılık nedeniyle iptali sonucu oluşan hukuki durum dikkate alınarak karar verilmiş ise de, Kurumun rücu alacağı, 80.874,54 TL peşin sermaye değerli gelir, 605,57 TL sosyal yardım zammı ve 41.460,76 TL geçici iş göremezlik ödeneği ve tedavi masrafı olmak üzere toplam 122.940,87 TL’nin anılan Yasa’nın 26. maddesine göre, davalının %50 kusuruna isabet eden 61.470,43 TL ile sınırlı olup, iş bu davada Kurumca sigortalıya bağlanan gelir ve yapılan ödemelerin 12.294,08 TL’sinin talep edilmiş olması karşısında, kurum zararının %50 kusur karşılığı içinde kalan talebin kabulüne karar verilmesi gerekirken, hatalı değerlendirme sonucu, davacının talebinin 12.294,08 TL olduğu göz ardı edilerek %10 kusur karşılığını istenmiş olduğundan bahisle, kurum zararının %10"una %50 davalı kusurunun uygulanması sonucu eksik rücu alacağına hükmedilmesi, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 13.03.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.