MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 01/11/2017 tarih ve 2016/139 E. - 2017/411 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 18/10/2018 tarih ve 2018/375 E. - 2018/1073 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin Avrupa"nın ve Türkiye"nin ilk kıvırcık yolluk ve paspas üretimi yapan şirketi olduğunu, "KIVIRCIK PASPAS" ve "KIVIRCIK" ibareli tescilli markalarının bulunduğunu, bu ibarenin aynı zamanda müvekkilinin ticaret unvanının ayırt edici kısmını oluşturduğunu, "www.kivircikpaspas.com.tr" alan adınının da müvekkili adına tescilli olduğunu, davalı şirketin "SERMAT KIVIRCIK PASPAS+şekil" ibaresinin tescili için diğer davalı Kuruma başvurduğunu, 2014/105739 kod numarası verilen başvuruya müvekkilince yapılan itirazın davalı Kurum tarafından nihai olarak reddedildiğini, oysa başvuru konusu ibare ile müvekkili markaları arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu, öte yandan müvekkilinin ticaret unvanı ve alan adı nedeniyle de başvurunun tescilinin mümkün olmadığını, başvurunun kötü niyetle yapıldığını ileri sürerek, YİDK"in 2016-M-1118 sayılı kararının iptaline, davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, başvuru konusu ibare ile davacının itirazına mesnet markalar arasında iltibasa yol açacak düzeyde bir benzerliğin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, kıvırcık paspasın bir paspas türü olduğunu, bu nedenle başvuru kapsamındaki ürünler yönünden ayırt ediciliğinin bulunmadığını, dava konusu kararın yerinde olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; tescilli bir marka ile başvuru konusu işaret arasında iltibasa sebebiyet verebilecek derecede görsel, sescil ve anlamsal benzerlik olup olmadığının, her ikisinin ayırt edici ve baskın unsurları nazara alınarak münferit unsurlardan ziyade bütünü itibariyle bıraktığı izlenimin nazara alınarak belirlenmesinin gerektiği, "SERMAT KIVIRCIK PASPAS+şekil" ibareli marka başvurusuyla davacının itirazına mesnet "KIVIRCIK PASPAS+şekil" ve "KIVIRCIK+şekil" ibareli markalar arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, 556 sayılı KHK 8/1-b maddesi anlamında iltibasın gerçekleşmediği, davacının önceye dayalı hakkı kanıtlanmadığından 556 sayılı KHK"nın 8/3. maddesindeki koşulların oluşmadığı, işaretler benzemediğinden 556 sayılı KHK"nın 8/4 maddesi uyarınca da başvuruya engel olunamayacağı, marka başvurusunun kötüniyetli yapıldığının da kanıtlanmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; "SERMAT KIVIRCIK PASPAS+Şekil" ibareli başvuru ile davacının itirazına mesnet "KIVIRCIK" ve "KIVIRCIK PASPAS" ibareli markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında ortalama alıcılar nezdinde görsel, işitsel ve anlamsal olarak bıraktıkları genel izlenim itibariyle ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunmadığı, zira "KIVIRCIK PASPAS" ibaresinin bir paspas türünü ifade ettiği ve başvurunun asli unsurunu "SERMAT" ibaresinin oluşturduğu, başvurunun asli unsuru dikkate alındığında davacının ticaret unvanının ya da önceye dayalı kullanımının, dava konusu başvurunun tescilini engellemeyeceği, başvurunun kötü niyetli de olmadığı, esasen Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 08.06.2016 gün ve E.2014/11-696, K.2016/778 sayılı kararında da belirtildiği üzere iltibas değerlendirmesinin hakimlik mesleğinin gerektirdiği genel hukuki bilgi ile çözümlenmesinin mümkün bulunduğu, dolayısıyla davacının yeni bir bilirkişi raporu alınması yönündeki talebinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik olmadığı gerekçesiyle, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 07/11/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.