MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 16/02/2016 gününde verilen dilekçe ile internetteki yayın yolu ile kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 12/07/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili ile katılma yoluyla davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan davalının temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Davacının temyizi yönünden;
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir. Bunlardan davacı taraf HUMK’nun 432/1. maddesinde yazılı onbeş günlük ve 427/4 ve 433/2. maddelerinde belirlenen on günlük süreleri geçirdikten sonra temyiz talebinde bulunduğuna göre temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2- Davalının temyiz itirazına gelince;
Dava, internet yolu ile kişilik haklarının ihlalinden kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; davalının, şahsına ait ait ... adlı internet sitesinde 22/01/2016 tarihinde, "Emrin Olur Rıfat Aga" başlıklı yazı ile müvekkilinin kişilik haklarına saldırıda bulunduğunu, davalının, müvekkilinin ağzından konuşarak şeref ve vakarına saldırdığını, suç isnadı ve iftira teşkil eden açıklamalarda bulunduğunu belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili, müvekkilinin davacıyı herhangi bir suçla suçlamadığını, davacı ile aynı dönemde görev yapan dava dışı kişilerin eylemleri nedeniyle gereken hassasiyeti ve duyarlılığı göstermediğinden yakındığını, davacının tüm kesimleri ilgilendiren terör ve yolsuzluk olaylarına karşı gereken hassasiyeti göstermesinin beklendiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalının şahsına ait internet sitesinde 22/01/2016 tarihinde yayınladığı yazıda geçen beyanların, ifade ve düşünce özgürlüğü kapsamının ve eleştiri sınırlarının dışında olduğunu, davacının kişilik haklarının saldırıya uğradığını belirterek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi"nin 10. maddesi bakımından Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi yerleşik içtihatlarıyla oluşturulan ilkelerden biri de ifade özgürlüğüne ilişkindir. Buna göre ifade özgürlüğü, demokratik bir toplumun esaslı temellerinden birini ve toplumun ilerlemesi ve her bir bireyin gelişimi için temel koşullardan birini oluşturur. İfade özgürlüğü sadece lehte olduğu kabul edilen veya zararsız görülen veya ilgilenmeye değmez bulunan "haber" ve "düşünceler" için değil, aynı zamanda aleyhte olan, çarpıcı gelen ve rahatsız eden haber ve düşünceler için de uygulanır. Sözleşmenin 10. maddesinde belirtildiği üzere bu özgürlüğün istisnaları vardır; ancak bu istisnalar dar yorumlanmalı ve bir kısıtlama ihtiyacının bulunduğu inandırıcı bir şekilde ortaya konmalıdır. (Prof.Dr.Osman Doğru-Dr.Atilla Nalbant; İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi Açıklama ve Önemli Kararlar, Cilt:2, s.365, Nilsen ve Johnsen [BD] 43). İfade özgürlüğü ayrıca herkesin, demokratik bir toplumun özünde yer alan görüşlerini açıklama ve anlatım özgürlüğüne sahip olması anlamına gelmektedir.
Davaya konu yazı bir bütün olarak değerlendirildiğinde; eleştiri sınırlarının aşılmadığı, hukuka uygun bulunduğu, davacının şahsına yönelik doğrudan yapılmış bir saldırı bulunmadığı anlaşıldığından istemin tümden reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile davalının sorumluluğuna karar verilmesi doğru görülmemiş ve kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) sayılı bentte açıklanan nedenle BOZULMASINA, (1) sayılı bentte açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin reddine ve temyiz eden taraflardan peşin alınan harçların istekleri halinde geri verilmesine 23/10/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.