Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suçlar : Taksirle öldürme, Görevi kötüye kullanma, Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği
Hüküm : 1-Görevi Kötüye kullanma suçu açısından;
TCK’nın 257/2, 62, 50/1-a, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet,
2-Taksirle öldürme suçundan; CMK’nın 223/2-a. maddesi gereğince beraat,
3-Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği suçu açısından;
CMK’nın 223/2-b. maddesi gereğince beraat

Taksirle öldürme ve kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği suçlarından sanığın beraatine, görevi kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 01.10.2018 tarihli, 2016/9851- 2018/7431 sayılı görevsizlik kararı ile “… sanık hakkında taksirle öldürme suçundan verilen beraat hükmü ve görevi kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu, kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği suçundan verilen beraat hükmüne yönelik bir temyiz bulunmadığından iddianamedeki anlatım ve nitelendirmeye, hükümlerin konusuna, temyizin kapsamına, iş bölümüne ve tebliğname tarihindeki taksirle öldürme suçunun ceza miktarına göre, temyiz inceleme görevi Yüksek 12. Ceza Dairesine ait olduğu...” gerekçesine dayalı olarak dosya Dairemize gönderilmiş ise de;
Katılanlar vekilinin 15.11.2013 tarihli süre tutum dilekçesinde mahkemenin kararının eksik inceleme ile verildiğini belirttiği, gerekçeli temyiz dilekçesinde ise kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği suçuna yönelik temyiz hakkından feragat ettiğine yönelik açıkça bir beyanının bulunmadığının anlaşıldığı, hükmün gerekçesine ve uygulama maddelerine göre, sanık hakkında TCK"nın 204/2. maddesindeki kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği suçundan ve TCK’nın 85/1. maddesindeki taksirle öldürme suçundan beraat hükmü, TCK’nın 257/2 maddesindeki görevi kötüye kullanma suçundan mahkumiyet hükmü kurulmuş olup, temyiz incelemesine konu edilen eyleme ilişkin mahkeme kararındaki nitelendirmeye, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanununun 14. maddesindeki; “Ceza dairelerinde: a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır. b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.” hükmüne göre, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 09.02.2011 tarihli ve 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca Başkanlar Kurulu tarafından hazırlanıp, 30.01.2019 tarihli ve 2019/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurul kararı gereğince temyize konu hükümlerin incelenmesi görevi Yargıtay 11. Ceza Dairesine ait bulunduğundan, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, görev uyuşmazlığının çözülmesi amacıyla dosyanın Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 20.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.