İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/8810 Esas 2019/4895 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/8810
Karar No: 2019/4895
Karar Tarihi: 11.03.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/8810 Esas 2019/4895 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edilmektedir. Mahkeme kararında, duruşmanın kapalı yapıldığı söylense de, aslında duruşmanın açık yapıldığı ve sadece maddi bir hata nedeniyle kapalı yapıldığı belirtilmektedir. Ayrıca, yaralama suçundaki haksız tahrik indirimi konusunda TCK'nin 29. maddesi gereği indirim yapılması gerektiği, ancak TCK'nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereği asgari hadden (1/4) oranında indirim yerine (1/3) oranında indirim yapıldığı belirtilmektedir. Bu hükümler doğrultusunda sanığın temyiz itirazları reddedilerek hüküm onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi: Haksız tahrik indirimi yapılması gereken halleri düzenler.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 3. maddesi: Suçun unsurlarını belirler ve orantılılık ilkesini vurgular.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: Bu madde, Anayasa Mahkemesi tarafından bazı hükümleri iptal edilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2018/8810 E. , 2019/4895 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemenin son celsesinde duruşma tutanağının başında duruşmanın kapalı yapıldığından bahsedilmiş ise de; o ana kadarki hiçbir duruşmanın kapalı yapılmadığı gibi gereği düşünüldü denmesinden önce de açık yargılamaya son verildi denilmesi karşısında duruşmanın esasen açık yapıldığı sadece maddi hata olarak kapalı yapıldığının belirtildiği anlaşılmakla bu husus bozma nedeni yapılmamış, mahkemece yaralama suçunda, ilk haksız hareketin kimden geldiğinin belirlenemediğinden bahisle sanık lehine haksız tahrik indirimi yapıldığının belirtilmesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği hallerde, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik indirimi uygulanırken, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereğince asgari hadden (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken; (1/3) oranında indirim yapılmak suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedenleri yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 11.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.