MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı erkek tarafından zinaya dayalı davasının reddi, kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen nafakalar ve tazminatlar ile reddedilen kendi manevi tazminat talebi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Taraflarca karşılıklı olarak açılan boşanma davalarının ilk derece mahkemesince yapılan yargılaması sonucunda kadının davasının Türk Medeni Kanunu"nun 166/1 maddesi uyarınca, erkeğin davasının ise Türk Medeni Kanunu"nun 161. maddesi uyarınca kabulü ile tarafların boşanmalarına, ortak çocuğun velâyetinin davalı-karşı davacı babaya bırakılmasına, davalı-karşı davacı erkek yararına manevi tazminata ve davacı-karşı davalı kadın yararına tedbir nafakasına hükmedilmiş, kadının yoksulluk nafakası ve tazminat taleplerinin ise reddine karar verilmiştir. Hükme karşı davacı-karşı davalı kadın tarafından "Erkeğin zinaya dayalı davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminatlar ve velayet düzenlemesi" yönünden istinaf kanun yoluna başvurulmuştur. Bölge adliye mahkemesince dosya üzerinden yapılan inceleme sonucunda, kadının zinasının ispatlanamadığı, anılan eylemin kadın yönünden sadakatsizlik boyutunda kaldığı, bu durumda boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davalı-karşı davacı erkeğin, davacı-karşı davalı kadına nazaran daha ağır kusurlu olduğu belirtilerek her ne kadar erkeğin karşı davası yönünden Türk Medeni Kanunu"nun 166. maddesi koşulları somut olayda oluşmuş ise de kadının davasında verilen boşanma kararı istinaf edilmeyerek kesinleştiğinden bu konuda karar verilmesine yer olmadığına, erkeğin zinaya dayalı davasının reddine, erkeğin manevi tazminat talebinin reddine, kadın yararına boşanma hükmünün kesinleşmesinden itibaren aylık 300 TL yoksulluk nafakası ile 10.000,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmiş, hüküm davalı-karşı davacı erkek tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı-karşı davalı kadının istinaf dilekçesinde reddedilen yoksulluk nafakası talebine yönelik istinaf talebi bulunmamaktadır. Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 355. maddesinde, istinaf incelemesinin, kamu düzenine aykırılık görülen haller dışında, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı düzenlenmiştir. Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir (HMK m. 26/1). Bu itibarla, ilk derece mahkemesinin kadının yoksulluk nafakası talebinin reddine ilişkin hükmü istinaf kanun yoluna başvurulmayarak kesinleştiği halde, bölge adliye mahkemesince talebe uygun olmayan istinaf sınırlaması yapılmak suretiyle yazılı şekilde hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozmanın kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 25.05.2021 (Salı)