Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3969 Esas 2020/422 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3969
Karar No: 2020/422
Karar Tarihi: 21.01.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3969 Esas 2020/422 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, İstanbul 4. Çocuk Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın uyuşturucu madde kullanmak için bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle hüküm giydiği belirtiliyor. Sanığın daha önce aynı suçtan dolayı açılmış bir dava nedeniyle verilmiş ve infaz edilmekte olan bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmaması üzerine, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmadığı vurgulanıyor. Ancak, sanık hakkında öncelikle doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandığı ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal ettiği için yargılamaya devam edildiği kaydediliyor. Kararda, yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun yapıldığı, iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterildiği ve sanığın suçu gerçekleştirdiğinin saptandığı ifade ediliyor. Sonuç olarak, sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün onanmasına karar veriliyor.
Kanun maddeleri:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi
- TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası
- 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası

10. Ceza Dairesi 2019/3969 E. , 2020/422 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : İSTANBUL 4. Çocuk Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 21.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.