Danıştay 13. Daire 2020/1099 Esas 2021/2442 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No:2020/1099
Karar No:2021/2442


TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ... A.Ş.
VEKİLİ : Av. ...

KARŞI TARAF (DAVALI) : ... Kurumu
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN_KONUSU : ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesi'nin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Dağıtıcı lisansı sahibi davacı şirketin, sözleşmeli bayisi olarak faaliyette bulunan ... Akaryakıt Otomotiv Tekstil Nakliyat Sanayi Ticaret A.Ş.'ne ait akaryakıt istasyonunda stok hareketleri ve akaryakıt alım-satım işlemlerinin elektronik ortamda, günlük olarak izlenebilmesine yönelik otomasyon sistemini kurmadığının tespit edildiği ve bu fiilin 5015 sayılı Petrol Piyasası Kanunu'nun 7. maddesinin altıncı fıkrasına aykırı olduğundan bahisle, anılan Kanun'un 19. maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinin (4) numaralı alt bendi uyarınca ... tarih ve ... sayılı Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu (Kurul) kararının 739.666,00-TL idarî para cezası uygulanmasına ilişkin kısmının iptali istenilmiştir.

İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... İdare Mahkemesi'nce verilen ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararda; davacı şirketin sözleşmeli bayisi ... Akaryakıt Otomotiv Tekstil Nakliyat Sanayi Ticaret A.Ş.'ne ait akaryakıt istasyonunda 30/06/2011 tarihi itibarıyla otomasyon sisteminin kurulmasının zorunlu olduğu, davacı şirket tarafından bayisinin o tarihlerde tadilatta olduğu ileri sürülmüş ise de, ilgili tablolar incelendiğinde Kuruma ilk verinin 09/12/2011 tarihinde gönderildiği, ancak davacı şirket tarafından ilgili bayiye 04/08/2011, 27/08/2011, 23/09/2011, 19/10/2011, 01/11/2011, 29/11/2011 ve 06/12/2011 tarihlerinde akaryakıt satışı yapıldığı, her ne kadar bayinin tadilat halinde olduğu beyan edilse de tadilatta olan bayiye birçok defa satış yapıldığının görüldüğü; öte yandan, soruşturma zamanaşımı süresi geçmeden uygulanan idarî para cezasının yargı kararıyla iptali nedeniyle mâkul süre içerisinde yeniden soruşturma yapıldığından dolayı zaman aşımı süresinin dolduğundan bahsedilemeyeceği, denetim sistemi kurma ve uygulama yükümlülüğü her bir bayi için ayrı ayrı ihlâl edildiğinden her bir bayi için ayrı ayrı idarî para cezası uygulanabileceği, bu itibarla, davacı şirketin bayileri için otomasyon sistemi kurma ve uygulama yükümlülüğünü 30/06/2011 tarihine kadar yerine getirmediğinin sabit olduğu anlaşıldığından, davacı şirkete idarî para cezası verilmesine ilişkin dava konusu Kurul kararının 739.666,00-TL'lik kısmında hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle dava konusu işlemin 739.666,00-TL idarî para cezası verilmesine ilişkin kısmı hukuka uygun bulunarak davanın reddine karar verilmiştir.

Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesi'nce; istinaf başvurusuna konu İdare Mahkemesi kararının hukuk ve usule uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, denetim sistemi kurma ve uygulama yükümlülüğünün ihlâli tek suç olduğu için her bir bayiye yönelik ayrı ceza verilemeyeceği, soruşturma zamanaşımının dolması nedeniyle yaptırım uygulanamayacağı, bayi nezdinde devam eden tadilat ve inşaat işleri nedeniyle otomasyon sisteminin kurulamadığı ve bu durumun Kurum'a bildirildiği, bayiye 04/08/2011 tarihine kadar ürün satışı yapılmadığı, kaldı ki, 5015 sayılı Kanun'un 7. maddesinde otomasyon sistemi kurulmamış olan bayilere ürün ikmalini yasaklayan bir hükmünde bulunmadığı, mevzuatta fiili olarak faaliyete geçmemiş veya fiilen akaryakıt satışına başlanmamış akaryakıt istasyonlarına otomasyon sisteminin kurulması gerektiğine dair bir düzenlemeye yer verilmediği, 30/06/2011 tarihinde akaryakıt istasyonunda ürün satışının olmadığı, 05/08/2011 tarihinde otomasyon kurulumunun tamamlandığı, bilirkişi raporu alınması yönündeki taleplerinin İdare Mahkemesi ve Bölge İdare Mahkemesi tarafından değerlendirilmediği, yaptırıma esas alınan kuralın Anayasa'ya aykırılık teşkil ettiği, uygulanan cezanın fahiş miktarda olduğu ve mülkiyet hakkının ihlâline neden olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi'nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 17. maddesinin ikinci fıkrası uyarınca davacının duruşma istemi yerinde görülmeyerek gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Bölge idare mahkemesi kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin İdare Mahkemesi kararına yönelik olarak yapılan istinaf başvurusunun reddi yolundaki temyize konu ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesi'nin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından, anılan Bölge İdare Mahkemesi kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Posta giderleri avansından artan tutarın davacıya iadesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, bu onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ... Bölge İdare Mahkemesi ... İdari Dava Dairesi'ne gönderilmesini teminen dosyanın ... İdare Mahkemesi'ne gönderilmesine, 23/06/2021 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.