İstanbul Ceza Kararları - Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18970 Esas 2020/1358 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18970
Karar No: 2020/1358
Karar Tarihi: 21.01.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18970 Esas 2020/1358 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi'nin kasten yaralama suçundan verdiği mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Sanığın adli sicil kaydı okunarak ek savunma hakkı verilmesi gerektiği yönündeki tebliğnamenin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir. Ancak, sanığın savunmasında müşteki tarafından laf atılması üzerine başlayan kavganın ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının belirlenememesi durumunda TCK'nin 29. maddesindeki haksız tahrik hükümlerinin sanık lehine uygulanıp uygulanmayacağı hususunun karar yerinde tartışılmaması bozmayı gerektirmiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58. maddesi
- Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/18970 E. , 2020/1358 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığa 17.11.2015 tarihli celsede adli sicil kaydı okunduğundan, 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin uygulanması nedeniyle ek savunma hakkı verilmesi gerektiği yönündeki tebliğnamenin (2) numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Sanığın, savunmasında; müştekinin kendisine laf atarak darp etmesi üzerine kavganın başladığını savunması karşısında, bu hususun müşteki ve tanıklara da sorularak, mahkemece ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenmeye çalışılması, bu hususun tespit edilememesi halinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 - 238 Esas ve 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, sanık lehine TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun karar yerinde tartışılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.