Danıştay 4. Daire 2020/1317 Esas 2021/3412 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/1317
Karar No : 2021/3412

TEMYİZ EDEN (DAVALI) :… Vergi Dairesi Başkanlığı
(.. Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Elektrik Sanayi ve Dış Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura kullandığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden resen tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2010 yılı kurumlar vergisi ve 2010 yılı tüm dönemler geçici vergilerin kaldırılması istenilmektedir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesinin temyize konu kararıyla; davacının faturalarını kayıtlarına aldığı mükellefler hakkındaki vergi tekniği raporlarında yer alan tespitlere göre, düzenlenen faturaların sahte olduğu anlaşıldığından, dava konusu tarhiyatlar yönünden resen tarh nedenin bulunduğu, matrahın hukuka uygunluğunun değerlendirilmesine gelince; 213 sayılı Kanun'un 267. maddesindeki sıralamaya uyulmaksızın ortalama fiyat esasının uygulanmaması hususunun dayanağı somut olarak ortaya konulmadan sahte olduğu tespit edilen fatura tutarları doğru varsayılarak maliyet hesabında dikkate alındığı, doğrudan alınan faturaların sahteliğinden bahisle hakkında %5 oranında kâr elde edildiği varsayımı üzerinden tarhiyatın yapıldığı, maliyet bedeli tartışmalı olan ve tespiti için de herhangi bir araştırma yapılmadan davacının beyanındaki maliyet üzerinden yapılan matrah tespitinin, davacının envanter kayıtları incelenerek maliyetine ilişkin araştırma yapılmadan sahte fatura ile belgelendirilen maliyeti üzerinden hesaplanan matrah farkına istinaden yapılan dava konusu tarhiyatın hukuka aykırı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, yapılan işlemlerin yasal ve yerinde olduğu belirtilerek Vergi Mahkemesi kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
Davacı şirket adına, 2010 yılı hesaplarının incelenmesi neticesinde tanzim edilen vergi inceleme raporuna istinaden resen tarh edilen vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ve geçici vergilerin kaldırılması istemiyle açılan davanın kabulüne ilişkin Mahkeme kararı temyiz edilmiştir.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3/B maddesinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, 134. maddesinin 1. fıkrasında, vergi incelemesinden maksadın, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tespit etmek ve sağlamak olduğu kurala bağlanmış, 359. maddesinin (b) bendinde ise gerçek bir muamele veya durum olmadığı halde bunlar varmış gibi düzenlenen belgeler, sahte belge olarak tanımlanmıştır.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 267. maddesinde, emsal bedel, gerçek bedeli olmayan veya bilinmeyen veyahut doğru olarak tespit edilemeyen bir malın, değerleme gününde satılması halinde emsaline nazaran haiz olacağı değer olarak tanımlanmış ve bu bedelin sırasıyla, ortalama fiyat esası, maliyet bedeli esası ve takdir esasına göre tayin olunacağı belirtilmiştir. Anılan maddenin, ikinci sırada yer alan maliyet bedeli esasına ilişkin düzenlemesinde, emsal bedeli belli edilecek malın, maliyet bedeli bilinir veya çıkarılması mümkün olursa, bu takdirde mükellefin bu maliyet bedeline, toptan satışlar için %5, perakende satışlar için %10 ilave etmek suretiyle emsal bedelini bizzat belli edeceği hüküm altına alınmıştır.
Dava dosyasının incelenmesinden, elektrik malzemeleri toptan ticareti ile iştigal eden davacının 2010 yılı hesap ve işlemlerinin sınırlı olarak incelenmesi sonucu düzenlenen vergi inceleme raporlarında, davacının faturalarını kayıtlarına aldığı sözü edilen firmalardan olan alışlarının sahte olduğunun kabulü suretiyle bu faturaların maliyetten çıkarılması halinde ortalamanın çok üstünde %72 kâr oranı ulaşıldığı, mevcut %1'lik kâr oranının ise çok düşük olduğu belirtilerek 213 sayılı Kanun'un 267. maddesinde yer alan maliyet bedeli esasına göre 2010 yılı maliyet beyanı dikkate alınarak brüt satış karı=maliyetx%5(1.433.900,38x5/1000) formülüyle 71.695,02TL hesaplanarak beyan edilen 18.478,84TL bürüt satış kârı düşüldükten sonra matrah farkı belirlendiği anlaşılmıştır.
Olayda sahte fatura kullanımı nedeniyle tarh edilen vergi ziyaı cezalı katma değer vergisine karşı açılan davada verilen ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararında; davacının faturalarını kayıtlarına aldığı, …, … Aydınlatma Elektrik Elektronik Pazarlama Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi, …, …, …, … ile …'nün, küçük miktarlarda sermaye ve cüzi miktarlarda alışlara rağmen çok yüksek miktarlarda faturalar düzenlenmesi, ödevlilerden alış beyanında bulunan mükelleflerin beyanları ile ödevlilerin satış beyanları arasında önemli oranda farklılıklar olması, mükellef şahıs ve kurum yetkilerine ulaşılmaması, yüksek miktarda satış yaptığı gözüken firmaların birden bire faaliyeti terk etmeleri, vergi ödemesinde bulunmamaları ve hiçbir mal varlıklarının bulunmaması düzenledikleri faturalarının vergi mevzuatının öngördüğü şekilde usulüne uygun olarak düzenlenmiş faturalar olmadığı gerekçesiyle satışlarının gerçek teslime dayanmadığı sonucuna varıldığı, bu karara karşı yapılan temyiz isteminin reddedildiği görülmüş olup, iş bu dava konusu Vergi Mahkemesince verilen kararda; 213 sayılı Kanun'un 267. maddesinde belirtilen emsal bedelin belirlenmesinde, ortalama fiyat esası, maliyet bedeli esası ve takdir esası olmak üzere üç yöntemin öngörüldüğü, sırasıyla usullerden biri hakkında değerlendirme yapılmadan, ortalama fiyat esasının uygulanamayacağının nedenleri ortaya konulmadan, uyuşmazlık konusu emtianın(kablo, anahtar, ampul vb.) ortalama fiyat esasına göre emsal bedelinin bulunamayacağı veya tespitinin mümkün olamayacağı değerlendirilmeden, emsal bedelin maliyet bedeli esasına göre saptanmasının hukuka uygun olmadığı gerekçesiyle vergi zıyaı cezalı tarhiyatın kaldırılmasında; inceleme raporunda ihtilaf konusu emtianın raporda belirtilen şekilde tespit edilebileceği dikkate alındığında, ayrıca 2577 sayılı Kanun’un 20. maddesi uyarınca resen araştırma yetkisi de göz önünde bulundurulduğunda, emtianın eğer ortalama fiyat esasına göre emsal bedelinin tespiti yapılamazsa 213 sayılı Kanun'un 267. maddesinde muvacehesinde değerlendirme yapılarak bir karar verilmesi gerekirken tarhiyatın tamamen kaldırılmasında hukuka uyarlık bulunmamaktadır.
Verilecek kararda geçici vergi asılları ve üç kat kesilen vergi ziyaı cezaları hakkında karar verileceği tabidir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin kabulüne,
2.Temyize konu ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3.Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş (15) gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 21/06/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY :
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyorum.