İcra Kararları - Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/162 Esas 2020/1473 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/162
Karar No: 2020/1473

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/162 Esas 2020/1473 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi, Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi tarafından verilen 41.385,28 TL tahsilat talebiyle açılan davanın kısmen kabul edilmesi üzerine davalı şirket vekilinin istinaf başvurusunu esastan reddetmiştir. Ancak, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar ve değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararların temyiz yoluna başvurulamayacağı gerekçesiyle temyiz istemi reddedilmiştir. Bu kararın gerekçesi, HMK'nın 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi ve HMK'nın Ek 1. maddesi ile açıklanmıştır. Kararda ayrıca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddelerinin açıklaması ise, HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemlerine hakkında bir karar verilebileceği ve miktarın belirleyici olduğu vurgulanmıştır.

11. Hukuk Dairesi 2019/162 E. , 2020/1473 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 22/09/2017 tarih ve 2016/787 E- 2017/802 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce verilen 19/10/2018 tarih ve 2017/1244-2018/1091 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı şirket vekili tarafından istenilmekle 6100 sayılı Kanun"un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı tarafça 41.636,00 TL"nin tahsili talep edilmiş, ilk derece mahkemesince davanın kısmen kabulü ile, 41.385,28 TL"nin tahsiline karar verilmiş, işbu karara karşı davalı şirket vekilince istinaf yoluna başvurulmuş ve Bölge Adliye Mahkemesince davalı şirket vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
HMK"nın 6763 sayılı Kanun"un 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar ve değeri 40.000,00 TL"sini geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bu miktar, HMK"nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi olan 2018 yılı itibariyle 47.530,00 TL"dir.
Somut uyuşmazlıkta, mahkemece davanın kabul ve red olunan bölümü miktarı itibari ile kesin olup, temyiz kabiliyeti bulunmamaktadır. HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceğinden davalı şirket vekilinin temyiz istemlerinin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı şirket vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, işlem yapılmak üzere dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine,17.02.2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.