Tehdit ve yaralama suçlarından sanık ..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 106/2-a, 43/1, 86/2, 86/3-e, 50/1-a ve 62/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis ve 3.000,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına, Suşehri Sulh Ceza Mahkemesinin 28/07/2009 tarihli ve 2008/46 esas, 2009/203 sayılı ilâmı tekerrüre esas teşkil ettiğinden sanığın cezasının 5237 sayılı Kanun’un 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine tâbi tutulmasına dair Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin 12/06/2014 tarihli ve 2011/111 esas, 2014/122 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 09.04.2017 gün ve 94660652-105-28-6984-2016-KYB Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 25/04/2017 günlü ve 2017/24338 sayılı tebliğnamesiyle bozma düşüncesiyle daireye gönderilmiş olduğu görülmekle, dosya incelendi:
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre,
1-Suşehri Asliye Ceza Mahkemesince tekerrüre esas alınan Suşehri Sulh Ceza Mahkemesinin 28/07/2009 tarihli ve 2008/46 esas, 2009/203 sayılı kararıyla sanık hakkında kurulan hükmün, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş olunması karşısında, tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde,
2-5237 sayılı Kanun"un 53/1. maddesine göre "kişi kasten işlediği suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak" maddede yazılı hak yoksunluklarına hükmedileceğinin düzenlendiği ve sanık hakkında anılan Kanun"un 86/2, 86/3-a ve 62. maddelere göre doğrudan verilen 3.000,00 TL adli para cezasına mahkumiyet kararında ayrıca koşulları bulunmadığı halde sanık hakkında 53/1. maddesindeki hak yoksunluğuna hükmedilmesinde isabet görülmediğinden, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunduğu anlaşılmıştır,
TÜRK MİLLETİ ADINA
1-Olay
Sanık ..."in tehdit ve yaralama suçlarından 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 106/2-a, 43/1, 86/2, 86/3-e, 50/1-a ve 62/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis ve 3.000,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına, sanak hakkında TCK"nın 53/1 maddesinin uygulanmasına, sanığın cezasının 5237 sayılı Kanun’un 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine tâbi tutulmasına dair Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin 12/06/2014 tarihli ve 2011/111 esas, 2014/122 sayılı kararının usul ve yasaya aykırı bulunduğundan kanun yararına bozulması istemine ilişkin olduğu anlaşılmıştır.
2-Hukuksal Değerlendirme
Dosya kapsamı ve kanun yararına bozma istemi incelenerek birlikte değerlendirildiğinde, öncelikle sanık hakkında tayin olunan cezanın TCK"nın 58. maddesine göre mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiş ise de, sanığın sabıkasında yer alan ve tekerrüre esas kabul edilen Suşehri Sulh Ceza Mahkemesinin 28/07/2009 tarihli ve 2008/46 esas, 2009/203 sayılı kararıyla sanık hakkında kurulan hükmün, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş olunması karşısında, tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmemesi,
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesine göre "kişi kasten işlediği suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak" maddede yazılı hak yoksunluklarına hükmedileceğinin düzenlendiği ve sanık hakkında anılan Kanun"un 86/2, 86/3-a ve 62. maddelere göre doğrudan verilen 3.000,00 TL adli para cezasına mahkumiyet kararında ayrıca koşulları bulunmadığı halde sanık hakkında 53/1. maddesindeki hak yoksunluğuna hükmedilmesine karar verilmesinin usul ve kanuna aykırı olduğundan, Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin 12/06/2014 tarihli ve 2011/111 esas, 2014/122 sayılı kararının kanun yararına bozma isteminin yerinde bulunduğu anlaşılmaktadır.
4-Sonuç ve Karar
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden Suşehri Asliye Ceza Mahkemesi"nin 12/06/2014 tarihli ve 2011/111 esas, 2014/122 karar sayı ile verilip kesinleşen kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenlerine göre, yeniden yargılama gerekmediğinden, hükümde yer alan; “sanığın cezasının 5237 sayılı TCK”nın 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kısımların ve yine TCK"nın 86/2, 86/3-a, ve 62. maddelerine göre kurulan hüküm fıkrasında yer alan, sanık hakkında TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluğuna hükmedilmesine ilişkin kısmın hükümden ÇIKARTILMASINA, karardaki diğer hususların aynen bırakılmasına, infazın buna göre yapılmasına, 08/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.