İcra Kararları - Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/692 Esas 2019/2474 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/692
Karar No: 2019/2474
Karar Tarihi: 01.04.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/692 Esas 2019/2474 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davacının, manevi tazminat talebiyle açtığı davada, Düzce 3. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından verilen karar, asıl karar yönelik istinaf istemi reddedilirken, tashih kararına yönelik istinaf istemi kabul edilerek davayla ilgili kararın yeniden görülmesi için dosyanın mahkemesine iadesine karar verildi. Bu karar, davacı tarafından istinaf edilmiş ve Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi tarafından asıl karara yönelik istinafın esastan reddi kararı verilmiştir. Ancak, maddi değeri 40.000 TL'yi geçmeyen davalar için Bölge Adliye Mahkemeleri tarafından verilen kararlara itiraz edilemeyeceği belirtilmiştir. Temyize konu olan manevi tazminat talebi için reddedilen bölümün 35.000 TL olduğu sonucuna varılmış ve temyiz sınırının altında kaldığına karar verilmiştir. HMK'nın 346/2. maddesi uyarınca, kesin olan kararlara itiraz edilebilmesi için Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir karar verilmesi gerektiği ancak Yargıtay'ın da bu yönde karar verebileceği ifade edilmiştir. Sonuç olarak, davacının asıl karara yönelik istinaf isteminin reddine dair karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri: HMK'nın 6763 sayılı Kanunun 42. maddesi, HMK'nın Ek 1. maddesi, HMK'nın 362/1-a maddesi, HMK'nın 346/2. maddesi, HMK'nın 366. maddesi.

11. Hukuk Dairesi 2018/692 E. , 2019/2474 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Düzce 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 30/03/2017 tarih ve 2014/183 E. - 2017/212 K. sayılı asıl kararın taraf vekillerince, 23.05.2017 tarihli ek kararında davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, asıl karar yönelik istinaf isteminin esastan reddine, tashih kararına yönelik istinaf isteminin kabülü ile 23.05.2017 tarihli tashih şerhinin kaldırılmasına, bu karar yönünden davanın yeniden görülmesi için dosyanın mahkemesine iadesine dair ... Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 23/11/2017 tarih ve 2017/1017-2017/1057 sayılı karardan, asıl karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi kararının Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
HMK"nın 6763 sayılı Kanunun 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000,00 TL"yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bu miktar, HMK"nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi itibarile 41.530 TL"dir. Temyize konu manevi tazminat davasının reddedilen bölümü 35.000,00 TL olup yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının Bölge Adliye Mahkemesince asıl karar yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen hükme yönelik temyiz isteminin REDDİNE,
ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 01/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.