MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 20/09/2002-17/05/2014 tarihleri arası güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızın işverence feshedildiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı, asgari geçim indirimi, yıllık ücretli izin, ulusal bayram ve genel tatil, fazla mesai alacaklarını talep etmiştir.
Davalıların Cevaplarının Özeti:
Davalı Vakıf vekili, belirsiz alacak davası açılamayacağını, alacakların zamanaşımına uğradığını, müvekkilinin işveren olmayıp güvenlik işinin şirketlere anahtar teslim usulü verildiğini, belirterek açılan davanın reddini savunmuştur.
Davalı şirket vekili, dava konusu alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının şirket nezdinde belirli süreli iş sözleşmesi ile 08/07/2013 tarihinden itibaren güvenlik görevlisi olarak 10 ay kadar çalıştığını, davacının iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar taraflarca temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların tüm davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin ulusal bayram ve genel tatil ile fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.Yukarıda fazla çalışmanın ispatı konusunda anlatılan ilkeler, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde yapılan çalışmaların ispatı açısından da geçerlidir.
Somut olayda, 20/09/2012-07/07/2013 tarihleri arası dönem yönünden davacının SGK hizmet cetveli ile tanık beyanlarına atfen ulusal bayram ve genel tatil ile fazla mesai ücretlerinin ödendiği kabul edilerek söz konusu talepler reddedilmiş ise de davalılarca anılan döneme ilişkin olarak işyeri kayıtlarının ibraz edilmediği ve söz konusu alacakların ödendiğinin ispat edilemediği anlaşılmış olup 20/09/2012-07/07/2013 tarihleri arasında tanık beyanlarına göre davacının ulusal bayram ve genel tatil günleri de dahil olmak üzere 12 saat çalışıp 24 saat dinlendiği ve bu çalışma düzenine göre ulusal bayram ve genel tatil günü çalışmaları ile haftalık beş saat fazla mesaisinin ispatlandığı anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca tüm dosya kapsamındaki bilgi ve belgeler, tanık beyanları birlikte değerlendirildiğinde davacının ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığı ve haftada beş saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılması gerekli iken yazılı gerekçe ile bu taleplerin reddine karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.3-Davacının asgari geçim indirimi alacağı bulunup bulunmadığı uyuşmazlık konusudur.5615 sayılı Gelir Vergisi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun, “Ücretlilerde Vergi İndirimini” düzenleyen mükerrer 121. maddesi yürürlükten kaldırılmış, 32. maddesi ise yeniden düzenlenerek çalışanların elde ettikleri ücret gelirlerine uygulanmak üzere 01.01.2008 tarihinden itibaren Asgari Geçim İndirimi uygulaması yürürlüğe girmiştir.İşçiye ücreti dışında ödenen asgari geçim indirimi bireyin veya ailenin asgari geçim düzeyini sağlayacak bölümünün toplam gelirden düşülerek vergi dışı bırakılmasıdır.
Somut olayda, davacı asgari geçim indirimi alacağının ödenmediğini ileri sürmüş, davalılar bu iddiayı kabul etmemiştir. Mahkemece dosya içerisindeki ücret bordroları nazara alınarak davacının asgari geçim indirimi alacaklarının ödendiği gerekçesiyle talebin reddine karar verilmiştir. Dosya kapsamından davacının 2013 Temmuz ayına kadar olan döneme ilişkin ücret bordrolarının ibraz edilmediği ve bu dönemde asgari geçim indirimi alacağının ödendiğinin davalılarca ispat edilemediği, 2013 yılı Temmuz-Aralık ayları arası dönemde ise davacı, evli ve eşinin çalışmadığına dair belge ibraz ettiği halde bu hususlar dikkate alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi isabetli olmamıştır. Saptanan bu durumlar karşısında dava konusu asgari geçim indirimi alacağının kabulü gerekirken yazılı şekilde reddine karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ:Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 11/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.