Esas No: 1985/1391
Karar No: 1986/2852
Karar Tarihi: 31.10.1986
Danıştay 9. Daire 1985/1391 Esas 1986/2852 Karar Sayılı İlamı
Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)
Dokuzuncu daire, 1986 yılında aldığı kararda, konut inşaatı veya öncelikli yörelerde yapılacak yatırımlara tahsis edilen arazi ve arsalarla bu arazi ve arsalar üzerinde inşa edilen binaların Emlak Vergisinden muaf olduğunu belirtmiştir. Daire, bir dava üzerine karar alırken, bina ve bağımsız bölümlerin tamamlanma tarihi ve yapı kullanma izin belgelerinin tarihlerinin dikkate alınması gerektiğini belirtmiştir. Tarhiyatın cezalı şekilde yapılması ise kanuna uyarlı bulunmamıştır.
Kanun maddeleri:
- 2982 sayılı Yasanın Emlak Vergisi muafiyeti başlığını taşıyan 6. maddesi
- 2577 sayılı İdari Yargılama Usul Kanununun 49. maddesi (bozma nedenleri)
Daire : DOKUZUNCU DAİRE
Karar Yılı : 1986
Karar No : 2852
Esas Yılı : 1985
Esas No : 1391
Karar Tarihi : 31/10/986
2982 SAYILI YASANIN YÜRÜRLÜĞE GİRDİĞİ 1.3.1984 GÜNÜNDEN SONRA BİTİRİLEN BİNANIN EMLAK VERGİSİNDEN MUAF TUTULMASI GEREKTİĞİ HK.
Uyuşmazlık; Kaçakçılık Cezalı Emlak Vergisi ve Temizleme ve Aydınlatma Harcının terkini istemiyle açılan davayı; 2982 sayılı kanunun Emlak Vergisi muafiyeti başlığını taşıyan 6.maddesinde, konut inşaatına veya kalkınmada öncelikli yörelerde yapılacak yatırımlara tahsis edilen arazi ve arsalarla bu arazi ve arsalar üzerinde inşa edilen binaların Emlak Vergisinden muaf olduklarının hükme bağlandığı, yükümlünün, maliki olduğu arsa üzerinde, arsa karşılığı iktisap ettiği 1,4 ve 5 numaralı bağımsız bölümlerin, 2982 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 1.3.1984 tarihinden sonra bittiği, bu bağımsız bölümler için yapı kullanma izin belgelerinin sırasıyla 10.7.1984, 5.12.1984 ve 15.6.1984 tarihinde verildiği, bu nedenle 2982 sayılı kanuna göre yükümlünün Emlak Vergisinden muaf tutulması gerekirken, binanın 30.12.1983 tarihinde bittiği gerekçesiyle cezalı tarhiyat yapılmasında kanuna uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle kabul ederek tarhiyatı terkin eden Vergi Mahkemesi kararının bozulması isteminden ibarettir.
Temyiz edilen Vergi Mahkemesi kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usul Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
