MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-213 sayılı VUK’nin 367. maddesi uyarınca dava şartı olan Rapor Değerlendirme Komisyonu’nun 29/01/2013 tarihli ve 2013/14 sayılı mütalaası ile dayanağı olan 17/01/2013 tarihli 2013-A-2741/13 sayılı Vergi Suçu Raporu’nun yalnızca "2010, 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme" suçlarına ilişkin olduğu; ... Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 12/04/2013 tarihli 2013/2226 Soruşturma ve 2013/1433 Esas sayılı iddianamesi ile mütalaa dışına çıkılarak sanık hakkında “2010, 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçunun yanında, “sahte fatura kullanma” suçundan da kamu davası açıldığı; ancak “sahte fatura kullanma” suçundan verilmiş bir mütalaa bulunmadığı; her takvim yılında işlenen “sahte fatura düzenleme” ve “sahte fatura kullanma” eylemlerinin ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, birbirlerine dönüşemeyeceği gözetilerek, her takvim yılı için ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği cihetle; iddianameye konu olan “sahte fatura kullanma” suçu yönünden, 213 sayılı VUK’nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceğinin ilgili Vergi Dairesi Başkanlığından sorulması, mütalaa verilmeyeceğinin anlaşılması durumunda sanık hakkında “sahte fatura kullanma” suçundan açılan davanın düşmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden; hem sahte fatura düzenleme hem de sahte fatura kullanma suçları yönünden hangi takvim yılından kurulduğu da belirtilmeksizin tek hüküm kurulması,
2-Sanık hakkında, 213 sayılı VUK"nin 359/b. ve TCK’nin 43. maddesi uyarınca hükmedilen 3 yıl 9 ay hapis cezasından, TCK’nin 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken, sonuç cezanın “3 yıl 1 ay 15 gün” yerine “2 yıl 13 ay 15 gün” olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
3-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ceza miktarı itibarıyla sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 21/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.