İstanbul Ceza Kararları - Kemiklerin Kırılmasına Sebebiyet Verecek Şekilde Kasten Yaralamak - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18305 Esas 2020/1485 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18305
Karar No: 2020/1485
Karar Tarihi: 22.01.2020

Kemiklerin Kırılmasına Sebebiyet Verecek Şekilde Kasten Yaralamak - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18305 Esas 2020/1485 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanığın kemiklerin kırılmasına sebebiyet vermek suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, mahkeme kararı temyiz edilerek incelenmiş ve sonuçta bozulmuştur. Temyizde, birinci olarak, müştekinin sanığa küfür ettiği ve sanığın da bu nedenle yaralama suçu işlediği gerekçesiyle haksız tahrik hükümlerinin uygulanmadığı, ikinci olarak, sanığın pişmanlığını dile getirmesi ve sabıkasız olması sebepleriyle hükümde indirim yapılmaması nedeniyle TCK'nin 62. maddesinin uygulanması gerektiği, üçüncü olarak da TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle, sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuştur.
5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi haksız tahrik hükümlerini, 62. maddesi ise pişmanlık hükümlerini düzenlemektedir. Ayrıca, TCK'nin 53. maddesi iptal edilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/18305 E. , 2020/1485 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kemiklerin Kırılmasına Sebebiyet Verecek Şekilde Kasten Yaralamak
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Aşamalarda değişmeyen sanık savunması ve tüm dosya kapsamından, olay öncesinde müştekinin sanığa küfür edip müştekinin de sanığa yumruk vurduğu, aynı dosyadan müştekinin sanığa karşı kasten yaralama suçundan hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, bu suretle ilk haksız hareketin müştekiden kaynaklandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Sanığın olayı samimi olarak itiraf ettiği, olay sonrasında kaçmayıp müştekinin yüzünü yıkamasına yardımcı olduğu, kendi iradesi ile teslim olduğu, duruşmaları takip ederek pişmanlığını dile getirdiği ve sabıkasız olduğu da dikkate alındığında, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 62. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden, soyut ve yetersiz gerekçe ile uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.