Danıştay 10. Daire 1986/780 Esas 1986/1647 Karar Sayılı İlamı

Daire : ONUNCU DAİRE
Karar Yılı : 1986
Karar No : 1647
Esas Yılı : 1986
Esas No : 780
Karar Tarihi : 25/09/986

HASTALIĞININ TEDAVİSİNİN İMKANSIZ OLDUĞU HASTANECE DÜZENLENEN RAPORLA BELİRLENMİŞ OLAN İLGİLİNİN, 657 SAYILI YASANIN 105.MADDESİNDE BELİRTİLEN HASTALIK İZİN SÜRESİNİN BİTİMİ BEKLENİLMEDEN, 5434 SAYILI YASANIN 47.MADDESİNDE YER ALAN HÜKÜM UYGULANARAK MALÜLEN EMEKLİYE SEVKİNDE İSABETSİZLİK BULUNMADIĞI HK.
Polis memuru olan davacı, adi malül olduğuna ilişkin davalı Sandık kararı ve 9.1.1985 günlü İçişleri Bakanlığı onayı ile malülen emekliye sevkedilmiş; bu işleme karşı açılan dava sonucunda İdare Mahkemesi 657 sayılı Kanunun, 5434 sayılı kanundan sonda yürürlüğe girerek sağlık nedeniyle emeklilik durumunu yeniden düzenlediği, bu nedenle olaya
5434 sayılı Kanunun 47.maddesinin son fıkrasında yer alan ve tedavisi imkansız hastalıklara uğradıkları yolunda rapor verilen kişilerin, süreler beklenmeden rapor tarihinden itibaren malül sayılacağına ilişkin kuralın uygulama olanağı bulunmadığı, uyuşmazlığın 657 sayılı Kanunun 105.maddesine göre çözümü gerektiği, buna göre de davacıya ilk rapor tarihi olan 4.3.1983 tarihinden itibaren 18 ay izin verilmesi, bu süre sonunda yeniden sağlık kurulundan geçirilmesi, bu sırada hastalığının devam ettiği anlaşılırsa iznini 18 ay daha uzatılması ve ancak bu süre nin sonunda da tedavisi imkansız ise emekliye sevki gerekirken, bu süreler beklenmeden tesis edilen dava konusu işlemde kanuna uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemi iptal etmiştir.
Davalı idareler ise, davacının tedavisi imkansız hastalıktan dolayı 657 sayılı kanunun 105.maddesine göre 18 ay, iyileşemediği takdirde bunun bir katı sıhhi izin süresi hakkına sahip ise de, tedavi altında olduğu hastane tarafından bu süre kullandırılmadan görev yapamayacağına dair kesin rapor verildiğinden, 5434 sayılı kanuna göre hakkında malüllük hükümlerinin uygulanması gerektiği, bu hususun 47.maddenin son fıkrasında da belirtildiği, emniyet teşkilatının hiçbir sınıfında silahsızda olsa görev alamayacağı öne sürülerek temyizen incelenmesini ve bozulmasını istemektedirler.
5434 sayılı Kanunun 47.maddesinin son fıkrasında, tedavisi imkansız olduğu raporla belirtilen hastalıklara uğrayanların, hastalıklarının mahiyet ve doğuş sebeplerine göre, yukardaki müddetlerin bitmesi beklenmeksizin rapor tarihinden itibaren adi malül veya vazife malülü sayılacağı hükme bağlanmıştır.
5434 sayılı Kanundan daha sonra yürürlüğe giren 657 sayılı devlet Memurları Kanununun 105.maddesinde hastalık izni düzenlenmiş ve aynı maddenin (Ç) bendinde, kanser, verem ve akıl hastalıkları gibi uzun süreli bir tedaviye ihtiyaç gösteren hastalığa yakalananlara onsekiz aya kadar, izin süresinin sonunda hastalıklarının devam ettiği resmi sağlık kurullarının raporu ile tesbit edilenlerin izinlerinin, bir katına kadar uzatılacağı bu sürelerin sonunda da iyileşmeyen memurlar hakkında emeklilik hükümlerinin uygulanacağı kuralı yer almıştır.
Sonraki kanun olan 657 sayılı Kanunun yürürlüğe girmesiyle, yukarıda açıklanan 5434 sayılı kanunun 47.maddesinin son fıkrasında bahsi geçen sürelerin 657 sayılı kanuna tabi personel açısından uygulama alanı kalmamış bulunmaktadır. Ancak 657 sayılı kanunda, 105.maddenin (ç) bendinde belirtilen süreler bitmeden haklarında, iyileşemeyeceği yolunda kati rapor düzenlenenlere ne şekilde bir uygulama yapılacağı kurala bağlanmamış olmakla, bu durumda olanlar için, 5434 sayılı Kanunun 47.maddesinin son fıkrasının (süreler hariç) uygulanması gerekmektedir.
Başka bir değişle, 657 sayılı Kanunun yürürlüğe girmesiyle, 5434 sayılı kanunun 47.maddesinin sadece hastalık iznine ait süreleri yönünden uygulama alanı kalmamış bu madde ile getirilen diğer kurallar ise yürürlüğünü korumuştur.
Hal böyle olunca, davacının akıl hastalığına uğradığına ilişkin 4.3.1983 tarihli ilk raporun düzenlenmesinden sonra, Hacettepe Hastanesi tarafından verilen 25.4.1984 günlü davacının ruhsal durumunda bir düzelme tesbit edilemediği, aktif silahlı görev yapamayacağına ilişkin kesin kanaat bildiren rapor üzerine, 657 sayılı Kanunun 105.maddesinde belirtilen koşullarda öngörülen 3 yıllık hastalık izin süresi sona ermeden adi malül olarak emekliye sevkedilmesinde 5434 sayılı Kanunun 44. ve 47.maddelerine aykırılık bulunmamaktadır.
Bu durumda, dava konusu olaya, 5434 sayılı Kanunun 47.maddesinin uygulanmasına olanak bulunmadığı, 657 sayılı Kanunun 105.maddesinin (Ç) bendine göre ilk rapor tarihinde itibaren 36 ay sonra iyileşmediği takdirde emekliye sevkedilmesi gerekirken bu süreler beklenmeden tesis edilen işlemde kanuna uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemi iptal eden İdare Mahkemesi kararında hukuki isabet bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, davalıların 2577 sayılı Kanunun 49.maddesine uygun bulunan temyiz istemlerinin kabulü ile İdare Mahkemesi kararının bozulmasına, aynı maddenin 2.fıkrası uyarınca işin esasının incelenmesine geçilerek yukarıda belirtilen gerekçeyle davanın reddine karar verildi.