Taraflar arasındaki tahkim davası hakkında verilen kararın süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-

Davacılar vekili; davalı ... şirketine ile sigortalı aracın tarafından kullanılmakta iken başka bir araç ile çarpışması sonucu araçta yolcu olarak bulunan(aynı zamanda işleteni) ve davacıların murisi olan nun vefat ettiğini müteveffanın kendi aracaının şirketinden destekten yoksun kalan yakınları anne ve babası için ayrı ayrı 21.000 TL tazminat talep etmiştir.
Davalı vekili;talep sahiplerinin aynı zamanda araç işletenin mirasçıları olduklarını, işletenin vefatının teminat dışı olduğunu, bu nedenle tazminat talep edemeyeceğini savunarak talebin reddini istemiştir.
Hakem Heyetince, iddia, savunma ve toplanan delillere göre, destekten yoksun kalma tazminatının salt miras yoluyla geçen bir hak olmayıp, desteklerinin ölümü nedeniyle, destekten yoksun kalan sıfatıyla doğrudan doğan bir zarar olduğu, hakkın desteğe ait olmadığı için desteğin kusurunun da hakka etkili olmadığı, tablosuna göre ... için 20.972,00 TL için 19.043,00 TL olmak üzere toplam 40.015,00 TL destekten yoksun kalma tazminatı hesaplandığı, başvuran vekilinin ise 04.12.2013 tarihli dilekçesinde tablosuna göre yapılan ... için 19.497,00 TL için 17.553,00 TL olmak üzere toplam 37.049,00 TL üzerinden taleplerinin kabul edilmesini istediği,gerekçesiyle bu miktar üzerinden talebin kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiştir.

14.06.2007 tarih, 26552 Sayılı Resmi Gazetede yayımlanan ve aynı tarihte yürürlüğe giren 5684 sayılı Sigortacılık Kanunu’nun 30. maddesinin 12. fıkrasına göre, “Uyuşmazlığa düşen taraflar arasında, açık ve yazılı şekilde yapılması gereken sözleşme ile daha yüksek bir tutar belirlenmemişse, hakemin verdiği kırk bin Türk Lirasına kadar olan kararlar her iki taraf için kesindir. Kırk bin Türk Lirasının üzerindeki kararlar için temyize gidilebilir.”
Temyize konu karar, anılan Yasa’nın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalının hakem kararına ilişkin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 11.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.