MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK’nın 155/1, 62/1, 52/2-4, 50/1-a maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanığın güveni kötüye kullanma suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa atılı güveni kötüye kullanma suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, katılana ait evi yazılı kira sözleşmesince eşyalı olarak kiraladığı, kira sözleşmesinin bitmesinden sonra sanığın evi tahliye etmemesi nedeniyle katılanın tahliye davası açtığı, icra hukuk mahkemesince tahliye kararı verildiği, sanığın evi tahliye ederken kendisine kira sözleşmesiyle birlikte kiralanan eşyaları da aldığı, bu suretle sanığın güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda;
Sanığın eşinin işlerinin kötü gitmesi nedeniyle kendisine ait olan evi eşyaları ile birlikte katılana satış olarak gösterdikleri, teminat olarak verdikleri ve katılan ile bir yıl geriye dönük olmak üzere toplam 2 yıllık kira sözleşmesi yaptıkları, eşyalara sanığa ait Şat turizm adına faturalar düzenledikleri, katılanın eşyalarla ilgili fatura sunamadığı,eşyaların katılan ile ilgisinin olmadığı, tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde taraflar arasındaki uyuşmazlığın hukuki ihtilaf mahiyetinde kaldığı,sanığın baştan itibaren güveni kötüye kullanma kastı ile hareket ettiğine dair mahkumiyetine yeterli delil bulunmadığı nazara alınmadan yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 04/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.