Danıştay 3. Daire 2019/4734 Esas 2021/2125 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/4734
Karar No : 2021/2125

Kararın Düzeltilmesini İsteyen : … Vergi Dairesi Müdürlüğü/…
Vekili : Av. …

Karşı Taraf : Tasfiye Halinde … İletişim Hizmetleri Limited Şirketi

İstemin Özeti : Davacı adına, 2006 yılında bir kısım emtia alımlarının sahte faturalarla belgelendirdiğinden bahisle takdir komisyonu kararlarına istinaden ilgili yıl için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ile aynı yılın Ekim-Aralık dönemine ilişkin olarak re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı geçici vergiyi; takdir komisyonunca matrah takdiri yapılırken ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunun gerçeğe en yakın şekilde tespit edilmesinin zorunlu olduğu, olayda, ilgili dönemlere ilişkin matrah takdir edilirken davacı tarafından gelir elde edilip edilmediğinin, bulunan fark matraha nasıl ulaşıldığına dair hususların takdir komisyonunca somut bir şekilde ortaya konulmadığı ve kararda takdirin dayanağının gösterilmesi gerektiği halde varsayımdan hareketle bulunan matrah farkı üzerinden yapılan tarhiyatta hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle kaldıran ... Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen temyiz istemini; 2006 yılı matrahının tespiti için zamanaşımının dolmasına çok kısa süre kala 13/10/2011 ve 22/11/2011 tarihlerinde takdir komisyonuna sevk edilen davacı adına, 19/03/2012 tarihli vergi tekniği raporunu dayanak alan takdir komisyonunun 14/05/2012 ve 28/09/2012 tarihli kararları uyarınca tarhiyat yapılmış olup, tarhiyatın esas itibarıyla, tanzim edilen rapora dayandığı, matrah takdirinin amacı dışında, zamanaşımını durdurma saikiyle takdir komisyonuna başvurulduğundan, ortada bir takdir komisyonu kararının bulunmasının, tarhiyatın, söz konusu rapora göre yapıldığı gerçeğini değiştirmediği, ilgili vergilendirme dönemi için beş yıllık zamanaşımı süresi geçirildikten sonra düzenlenen 19/03/2012 tarihli rapora dayanan vergi ve ceza ihbarnamelerinin 18/12/2012 ve 21/12/2012 tarihlerinde tebliğ edilmiş olması karşısında, takdir komisyonunca belirlenen matrah üzerinden yapılan tarhiyatın zamanaşımına uğradığı anlaşıldığından Vergi Mahkemesi kararında sonucu itibarıyla hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle reddeden Danıştay Üçüncü Dairesinin 10/12/2018 tarih ve E:2016/4885, K:2018/7520 sayılı kararının; usul ve hukuka aykırı olduğu, esasa etkili iddia ve itirazların karşılanmadığı, gerekçenin yeterli olmadığı ileri sürülerek düzeltilmesi istenmiştir.

Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.

Tetkik Hakimi : …

Düşüncesi : Kararın düzeltilmesi isteminin kabulü ile Danıştay Üçüncü Dairesince verilen kararın kaldırılıp, vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Üçüncü Dairesince kararın düzeltilmesi istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen sebepler 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 54. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendi hükmüne uygun bulunduğundan, kararın düzeltilmesi isteminin kabulüyle Danıştay Üçüncü Dairesinin 10/12/2018 tarih ve E:2016/4885, K:2018/7520 sayılı kararının kaldırılmasına karar verildikten sonra temyiz istemi yeniden incelenerek işin gereği görüşülüp düşünüldü:
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına, 21/04/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X)- KARŞI OY:

213 sayılı Vergi Usul Kanununun 30. maddesinde, re'sen vergi tarhı, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden vergi tarh olunması şeklinde tanımlanmış, maddenin vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitinin mümkün olmadığı halleri düzenleyen bentleri arasında sayılan tutulması zorunlu olan defterlerin veya verilen beyannamelerin gerçek durumu yansıtmadığına dair delil bulunması hali re'sen tarh sebebi olarak öngörülmüştür.
Aynı Kanun'un 31. maddesinde, takdir komisyonunca belli edilen matrah veya matrah kısmının takdir kararına bağlanılacağı belirtilmiş, 74. maddesinin (a) fıkrasının 1. bendinde, yetkili makamlar tarafından istenilen matrah ve servet takdirlerini yapmak; 2. bendinde ise vergi kanunlarında yazılı fiat, ücret veya sair matrah ve kıymetleri takdir etmek komisyonun görevleri olarak belirlenmiş, 75. maddesinde de, takdir komisyonlarının 74. maddedeki görevleri dolayısıyla bu konunda yazılı inceleme yetkisine haiz oldukları düzenlenmiştir.
Davacının hakkında sahte fatura düzenlemekten dolayı vergi tekniği raporu bulunan mükellef tarafından düzenlenen faturaları kayıtlarına intikal ettirdiğinin tespit edildiği, bu nedenle 213 sayılı Yasa'nın 30. maddesinin 2. fıkrasının 6. bendi uyarınca re'sen tarh sebebinin bulunduğu olayda, Vergi Mahkemesince, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 20. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, faturaları maliyet kayıtlarında muhasebeleştirilen firma hakkında düzenlenen vergi tekniği raporu getirtilerek, faturaların sahte olup olmadığı, takdir edilen matrahın doğruluğu hususlarının araştırılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiğinden kararın düzeltilmesi isteminin kabulü ile Daire kararı kaldırıldıktan sonra kararın bozulması gerektiği oyuyla Daire kararına katılmıyorum.