Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/6028 Esas 2022/2618 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirlerine nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 9.416,338 TL maddi, 20.000,00 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan İstanbul 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/22 Esas – 2014/100 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olma, uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 19/09/2006 – 11/06/2007 tarihleri arasında 265 gün gözaltı ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 04/09/2014 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 20.000,00 TL maddi 40.000,00 TL manevi tazminat talebine ilişkin söz konusu davada, bozma öncesi yerel mahkemece 11.722,10 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine dairemizce yapılan incelemede, tutuklandığı tarihte İzmit Belediyesinde işçi olarak çalışmakta olan davacı lehine takdir edilecek maddi tazminatın, davacının tutuklu kaldığı 22/09/2006-11/06/2007 tarihleri arasında davacı ile aynı işi yapan başka bir şahsa ödenen maaş ve ikramiye ödemeleri dikkate alınmak suretiyle hesaplanması gerektiği, faiz isteminde bulunulmadığı halde, talebin aşılması suretiyle hükmedilen maddi ve manevi tazminata haksız tutuklama tarihinden itibaren yasal faiz uygulanması, derdest dosya araştırması yapılması gerektiği gerekçesi ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp, 9.416,338 TL maddi, 20.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin, reddedilen miktar üzerinden davalı lehine vekalet ücreti ödenmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kocaeli 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 25.02.2016 gün, 2014/341 Esas-2016/64 Karar sayılı ilamı ile davacı lehine 10.000,00 TL manevi tazminata hükmedilip, bu hükmün yalnızca davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olduğunun anlaşılması karşısında, bu hükümle verilen tazminat miktarının davalı lehine kazanılmış hak teşkil edeceği gözetilmeden, bu miktarın üzerinde kalacak şekilde manevi tazminata hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün ikinci fıkrasının tamamen çıkarılarak, yerine, “Mahkememizin 25.02.2016 gün, 2014/341 Esas-2016/64 Karar sayılı ilamı ile davacı lehine 10.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmiş olması ve bu hükmün yalnızca davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olduğundan bu hükümle verilen miktarın davalı lehine usuli kazanılmış hak teşkil edeceği gözetilerek, davacının davasının kısmen kabulü ile 10.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin manevi tazminat talebinin REDDİNE,” ibaresinin yazılması ve buna göre değişen toplam tazminat miktarı dikkate alınarak hüküm fıkrasının üçüncü fıkrasında bulunan vekalet ücreti miktarının da “2.912,45 TL“ ye indirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi..