
Esas No: 2015/18143
Karar No: 2015/21847
Karar Tarihi: 10.12.2015
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/18143 Esas 2015/21847 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
... ile 1-... ve ... Tic. A.Ş., 3-... San ve ... Şti, 4-Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı adına Av. ... arasındaki dava hakkında ... . İş Mahkemesinden verilen 03.03.2015 günlü ve 2015/18-2015/192 sayılı hükmün, davalılardan Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
1-Yargılamanın 25.02.2009 tarihli celsesinde hizmet cetvelinde gözüken tüm işverenleri dahil etmesine ilişkin ... verilmesine dair ara karar uyarınca davacının 22.10.2011 tarihli dilekçesi ile ... ...’ın davaya davalı olarak dahil edilmesi isteminde bulunduğu, dahili davalı sıfatıyla ... ...’a dahili dava dilekçesi ve duruşma zaptının 03.02.2011 tarihinde tebliğ edildiği, aleyhine hüküm kurulan davalı ... ...’a gıyabi hükmün tebliğ edilmediği anlaşılmıştır.
Bazı maddeleri dışında 19.01.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6099 sayılı Kanun ile değişik 7201 sayılı Tebligat Kanunu 10. maddesinin hükümleri gözetilerek, gıyabi hükmün anılan davalının bilinen en son adresine; bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, davalının adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresine; adres kayıt sisteminde kayıtlı olmaması durumunda ise gazete ilanıyla tebliğ edilerek, temyiz süresi geçtikten ve gerektiğinde 6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi yollaması ile 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 432. maddesindeki prosedür işletildikten sonra, gönderilmek üzere,
2-Kısa kararın davacı asile tefhim edildiği, hükmün tefhiminin Hukuk Muhakemeleri Kanununun 294 ve 297. maddelerindeki unsurları içerecek şekilde yapılmadığı gibi, gerekçeli kararın da usulüne uygun olarak davacı asile tebliğ edilmediği anlaşıldığından, Anayasa Mahkemesi"nin 2012/1034 bireysel başvuru numaralı talep konusunda verdiği, 10 Mayıs 2014 tarihli ve 28996 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 20.03.2014 tarihli kararında yer alan “...başvurucuya ilk derece mahkemesi kararının gerekçesini bilerek ve bu gerekçeye karşı iddialarını sunacak şekilde temyiz başvurusu yapma imkânı verilmesinde hukuki yarar bulunduğu...” şeklindeki gerekçe de dikkate alınmak suretiyle dosyanın mahalline geri
çevrilmesine, gerekçeli kararın, davacı asile yöntemince tebliği sağlanarak, temyiz süresi geçtikten ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesindeki düzenleme gereği, gerektiğinde Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 432. maddesindeki prosedür işletildikten sonra gönderilmek üzere, dosyanın mahalline GERİ ÇEVRİLMESİNE, davalılardan Kurum vekilinin temyiz itirazlarının bu noksanlıklar giderilip dosya geldikten sonra incelenmesine, 10.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.