Esas No: 2021/7806
Karar No: 2022/2127
Karar Tarihi: 21.03.2022
Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/7806 Esas 2022/2127 Karar Sayılı İlamı
Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)
Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Askeri Mahkemesi'nde, firar suçundan tutuklu kaldığı döneme ilişkin olarak, bir davacının tazminat talebi reddedildi. Mahkeme, davacının haksız yere ceza evinde kaldığı iddiasını değerlendirerek bir karar verilmesi gerektiğine dair bir karar verildi. Ancak yerel mahkeme, davacının TCK'nın 32. maddesi gereğince cezalandırılmaması nedeniyle tazminat isteme koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle dava reddedildi. Bozma ilamına uygun olarak yapılan yargılamada, mahkemece davacı lehine tazminat isteme şartlarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verildi. Kanun maddeleri ise CMK'nın 141-144 ve TCK'nın 32. maddesi olarak geçiyor.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddi
Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Askeri Mahkemesinin 2013/46 Esas – 2013/102 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının firar suçundan çeşitli tarihlerde tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda ceza verilmesine yer olmadığına hükmedildiği, hükmün 25.12.2013 tarihinde kesinleştiği, davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının, askere elverişli olmamasına rağmen askere alındığı ve ceza evinde kaldığı gerekçeleri ile mahkemece tespit edilecek maddi, 1.000.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece, davanın görev yönünden reddine karar verilmesi üzerine Dairemizce yapılan incelemede davacının haksız olarak ceza evinde kaldığına ilişkin talebi hakkında CMK’nın 141 - 144. maddeleri gereğince değerlendirme yapılarak bir karar verilmesi gerektiği gerekçesi ile hükmü bozulması üzerine, yerel mahkemece duruşma açılarak davacı hakkında TCK’nın 32. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi nedeniyle davacının tazminat isteme koşullarının oluşmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesinde;
Davacı hakkında 23.05.2013 tarihinde verilen hükmün 25.12.2013 tarihinde kesinleştiği, CMK’nın 142/1. maddesinde 1 yıllık süre geçtikten sonra 07.04.2015 tarihinde dava açıldığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi gerekirken, davacı hakkında TCK’nın 32. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi nedeniyle tazminat isteme koşullarının oluşmadığı gerekçe gösterilerek davanın reddine karar verilmesi sonucu itibariyle doğru olduğundan bozma nedeni yapılmamış, tebliğnamedeki davacı lehine tazminata hükmedilmesi gerektiğine ilişkin bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; mahkemece davacı lehine tazminat isteme şartlarının oluşmadığı gerekçe gösterilerek davanın reddine karar verilmesinde usule ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davacı vekilinin usul ve yasaya aykırı karar verildiğine ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 21.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
