İstanbul Ceza Kararları - Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18412 Esas 2020/1576 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18412
Karar No: 2020/1576
Karar Tarihi: 23.01.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18412 Esas 2020/1576 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği hüküm temyiz edilerek incelenmiştir. Mahkeme, sanığın yokluğunda annesine yapılan tefhim işleminin usulsüz olduğunu ve bu nedenle sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek diğer temyiz sebeplerinin reddine karar vermiştir. Ancak sanığın üzerine atılı kasten yaralama suçundan ceza alması nedeniyle duruşmada hazır bulunması ya da SEGBİS sistemi aracılığıyla savunmasının alınması ve iddianamede belirtilmeyen sevk maddesi nedeniyle ek savunma hakkına sahip olması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin bazı ibarelerini iptal etmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesine ihtiyaç duyulduğu ifade edilerek kararın bozulmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 14/1. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 86/1, 86/3-e ve 87/1-d-son maddeleri
- Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin \"Adil yargılanma hakkı\" başlıklı 6. maddesi
- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın \"Hak arama hürriyeti\" başlıklı 36. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 196. maddesi
- Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas ve 2017/247 Karar sayılı kararı
- Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı ilamı
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/18412 E. , 2020/1576 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 14/1. maddesinde; “Astsubaylar hariç olmak üzere erata yapılacak tebliğler, kıta kumandanı ve müessese amiri gibi en yakın, üste yapılır."" şeklindeki düzenleme karşısında, sanığın yokluğunda tefhim edilen hükmün sanığın annesine tebliğ edilmesinin usulsüz olduğu, öğrenme üzerine temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1)Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-d-son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, sanığın duruşmada hazır bulundurulması, bunun mümkün olmaması durumunda ise SEGBİS sistemi aracılığıyla savunmasının alınması gerektiği gözetilmeden, talimat yoluyla ifadesinin aldırılması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Ludi/İsviçre, B. No: 12433/86, 15/06/1992 P. 49/50; Artico/İtalya, B. No: 6694/74, 13/5/1980 P. 33; Sejdovic/İtalya, B. No: 56581/00, 1/3/2006 P. 81) kararlarında belirtildiği üzere savunma hakkı kısıtlanarak Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nin 196. maddesine muhalefet edilmesi,
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas ve 2017/247 Karar sayılı kararı uyarınca, sanık hakkında düzenlenen iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesi gösterilmediği halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden hüküm kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,

3)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.