
Esas No: 2016/20110
Karar No: 2018/3219
Karar Tarihi: 19.03.2018
Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/20110 Esas 2018/3219 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki menfi tesepit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün taraflar avukatınca duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davalı ve davacı taraftan gelen olmadığından incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, davalı kurum ile her yıl yenilenen sağlık hizmetleri satın alma sözleşmesi akdettiklerini ancak davalının gerçekleştirmiş oldukları tedavi ve faturalandırma işlemlerinden hasta... hakkında 14.10.2014 tarihli yazısı ile sözleşmenin 11.1.15, 11.1.16, 11.1.17 ve 11.1.18 numaralı maddeleri gereği ceza ihdas ettiğini, hasta... "a gerekli tedavinin uygulandığını ancak davalının 2010 yılında yapılan bu işlemleri gerçeğe aykırı sayarak hastanın gelmediği varsayımları üzerinden 258.000,00 TL tutarınca ceza düzenlediğini, söz konusu hasta ile ilgili kuruma 2010 yılında 1.100,00 TL tutarıında fatura gönderildiğini ancak kurumca verilen 258.000,00 TL tutarındaki cezai şartın sözleşmeye göre fahiş nitelikte olduğunu beyan ederek davanın kabulü ile cezai işlemin iptaline ve borçlu olmadıklarının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
1-14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı ... tarafından temyiz edilen (davalı yönünden kabulüne karar verilen 88,38 TL) miktar, karar tarihi (17.12.2015) itibariyle 2.080,00 TL’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davalı ..."nın temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-)Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının tüm temyiz itirazlarının reddi ile hükmün onanması gerekir.
SONUÇ: Birinci bentte açıklanan nedenlerle davalı"nın TEMYİZ DİLEKÇESİNİN REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle davacının tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılan 6,70 TL kalan harcın temyiz edenden alınmasına, HUMK’nun 440/I maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 19/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.