Konya Ceza Kararları - Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7156 Esas 2019/916 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7156
Karar No: 2019/916
Karar Tarihi: 24.01.2019

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7156 Esas 2019/916 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanığın Vergi Usul Kanununa muhalefet suçundan yargılanması sonucunda mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, sanığın iddia ettiği gibi faturalara konu olan mallar gerçekten alınmış ve ödeme nakit olarak yapılmıştır. Bu nedenle, sahte fatura düzenleme suçlaması doğru değildir ve bu konuda açılan davada faturaları düzenleyen şirketin durumu araştırılmalıdır. Faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığı belirlenmesi için mal ve para akışını gösteren belgeler, banka hesapları ve kasa mevcudu gibi kanıtlar incelenmelidir. Ayrıca, sanık ile şirket yetkilileri dinlenerek suçla ilgisi olup olmadığı tespit edilmelidir. Mahkeme kararında, hak yoksunluklarına ilişkin TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında hata yapıldığı da belirtilmiştir. Kararın bozulması ve yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Kanun maddeleri ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi olarak belirtilmektedir.

11. Ceza Dairesi 2016/7156 E. , 2019/916 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanığın 2008 takvim yılında sahte fatura kullandığı iddiası ile açılan kamu davasında; sanığın savunmasında, suçlamayı kabul etmeyerek faturalara konu malları gerçekten aldığını ve kullandığını, elden nakit ödeme yaptığını beyan etmesi karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; sahte faturaları düzenleyen şirket hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde dava dosyası getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim ve tesellüm belgeleri, bedelinin ödendiğine dair ticari teamüle uygun, kanıtlama yeterliliği olan banka hesapları ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgeler, faturaları düzenleyenlerin yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığı da dikkate alınarak faturaları düzenleyen şirket ile sanığın ticari defter ve belgeleri üzerinde gerekli görülmesi halinde bilirkişi incelemesi yaptırılması, faturaları düzenleyen şirket yetkilileri dinlenerek sanığı tanıyıp tanımadıklarının sorulması ve sonucuna göre, suça konu faturaların 8000 TL"nin altında olması ve elden nakit ödeme imkanı bulunduğu da gözetilerek toplanan tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabul ve uygulamaya göre de,
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan hak yoksunluklarının sanığın kendi alt soyu dışındakiler için hapis cezasının infazı tamamlanana kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirlmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.01.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.