MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık hakkında 2008, 2009 ve 2010 takvim yıllarına ait defter ve belgelerini yasal süresi içerisinde vergi incelemesi amacıyla ibraz etmediği iddiasıyla açılan kamu davasında; “Defter ve belgeleri ibraz etmeme“ suçunun, varlığı noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit ve saklama mecburiyeti bulunan defter ve belgelerin vergi incelemesine yetkili kimselere ibraz edilmemesi ile oluştuğu, VUK‘nin 139/2. maddesinde incelemenin dairede yapılmasına imkan veren istisnalardan birinin varlığı önceden belirlenmeden defter ve belgelerin ibrazı için yapılan tebligatın hukuki geçerliliğinin bulunmadığı, yine aynı Kanun‘un “tebliğ yapılacak kimseler“ başlıklı 94. maddesinin 3. fıkrası‘nın “Tebliğ, kendisine tebligat yapılacak kimsenin bulunmaması halinde ikametgah adresinde bulunanlardan veya işyerlerinde memur ya da müsdahdemlerinden birine yapılır. (Muhatap yerine bu şekilde kendisine tebliğ yapılacak kimsenin görüşüne nazaran 18 yaşından aşağı olmaması ve bariz bir surette ehliyetsiz bulunmaması gerekir.)“ hükmüne haiz olduğu cihetle, somut olayda; defter ve belgelerin ibrazı talebini içerir 25.09.2013 tarihli ve AGB-A-2444/144-74 sayılı yazının, işyeri adresi ve aynı zamanda MERNİS adresi olan “... Mahallesi Kondu Cd. No:... Merkez /Şanlıurfa“ adresinde 01.10.2013 tarihinde oğlu olan ve tebligat tarihinde 18 yaşından küçük olduğu belirlenen ...‘ya tebligat parçası üzerine görünüşüne nazaran 18 yaşından büyük olduğuna dair herhangi bir şerh düşülmeksizin tebliğ edildiğinin anlaşılması karşısında, hesapların dairede incelenmesine imkan veren 213 sayılı Yasanın 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığı önceden belirlenmeden sanığın reşit olmayan oğluna yapılan tebligatın hukuki geçerliliği bulunmadığı gözetilerek atılı suçun unsurlarının oluşmadığından bahisle sanığın beraatine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde mahkûmiyet hükmü kurulması,
2-Kabule göre de;
a)Defter ve belgeleri ibraz etmeme suçunda, ibraz için verilen sürenin bitimini izleyen tarihin suç tarihi olduğu, sanığa 01.10.2013 tarihinde yapılan tebligata rağmen istenen defter ve belgeleri teslim etmediği, buna karşılık sanık hakkında düzenlenen 16.12.2013 tarihli ve 2013-A-2444/63 sayılı Vergi Suçu Raporunda şirket temsilcilerinin defter ve belgelerin ibrazı için ek süre talep ettikleri ve talep edilen bu ek sürenin verildiğinin belirtilmiş olmasına karşın, bu ek sürenin ne kadar olduğu belirtilmediğinden bu sürenin tespiti ile suç tarihinin ek sürenin bitimini takip eden tarih olarak belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, gerekçeli karar başlığında suç tarihinin “2013“ olarak eksik gösterilmesi,
b)TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 04.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.