Konya Ceza Kararları - Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/9232 Esas 2019/1419 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9232
Karar No: 2019/1419
Karar Tarihi: 13.02.2019

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/9232 Esas 2019/1419 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Diyarbakır Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık Vergi Usul Kanunu'na muhalefet suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın ayrıca sahte fatura kullanmak suçundan da dava açılmış, ancak zamanaşımı süresince hüküm verilmesi mümkün görülmemiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararına göre, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarının oluşması için faturaların, Vergi Usul Kanunu'nun 230. maddesinde yer alan unsurları taşımasına gerek yoktur. Anayasa Mahkemesi'nin kararı infaz aşamasında gözetilecektir. Sanığın suçu kabul edilmiş, ceza artırıcı ve azaltıcı sebepler göz önünde bulundurulmuştur. Hiçbir isabetsizlik görülmediği için temyiz itirazları reddedilerek hüküm onanmıştır.
Kanun Maddeleri: 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 367. maddesi, 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2016/9232 E. , 2019/1419 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığının 14/01/2014 tarih 2014/463 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında 213 Sayılı Yasanın 367. maddesine göre dava şartı olan mütalaaya uygun olarak 2008 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan da dava açılmasına karşın, bu suç yönünden hüküm verilmediği anlaşılmakla zamanaşımı süresince mahkemesince hüküm verilmesi mümkün görülmüştür.
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı kararına göre, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarının oluşması için suça konu faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesinde yer alan unsurları taşımasına gerek olmadığından tebliğnamedeki fatura aslı aranmasına yönelik bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış,savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 13/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.