MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi



Mahkemenin 22/10/2020 tarihli ek kararının sanığın 12/10/2020 tarihli yargılamanın yenilenmesi talepli dilekçesine ilişkin olduğu ve itirazı yolu açık olan bu karara yönelik sanığın herhangi bir temyiz isteminin bulunmadığı; sanık müdafinin 09/09/2020 tarihli temyiz dilekçesi üzerine ise, Mahkemenin 23/10/2020 tarihli ek kararı ile eski hale getirme ve temyiz istemi hakkında bir karar verilmek üzere dosyanın Yargıtay‘a gönderilmesine karar verildiği; 5320 sayılı Kanun‘un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 311. maddesine göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde inceleme mercii Yargıtay"ın ilgili dairesi olmakla birlikte, sanık müdafinin temyiz dilekçesinin içeriği itibarıyla eski hale getirme talebi içermediği ve Mahkemece de bu hususta bir karar verilmediği değerlendirilerek yapılan incelemede;
7201 sayılı Tebligat Kanunu‘nun 10. maddesi uyarınca “Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır” hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen “bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır” hükmüne aykırı olarak, yokluğunda verilen kararın ilk olarak sanığın en son ... Ağır Ceza Mahkemesi‘nde 07/12/2010 tarihinde talimat yoluyla alınan savunması sırasında bildirdiği, “...“ adresi yerine, farklı adreslere çıkartılan ve Kanun‘un 21/2. ve 35. maddesine göre yapılan tebligatların usulsüz olduğu, UYAP üzerinden yapılan incelemede öğrenme üzerine sanığın ... 1. No‘lu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü aracılığıyla gönderdiği 21/08/2020 tarihli ve sanık müdafinin 09/09/2020 tarihli temyiz dilekçelerinin süresinde olduğu kabul edilmiştir.
Suça konu belgelerden “sahte noter araç satış sözleşmesi“nin, kanun hükmü gereğince sahteliği sabit oluncaya kadar geçerli belgelerden olup, sanığa yüklenen resmi belgede sahtecilik suçunun 5237 sayılı TCK"nin 204/1-3. maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu ve bu suçun Kanun‘un 66/1-d ve 67/4. maddeleri uyarınca 15 yıllık asli ve 22 yıl 6 aylık uzatılmış zamanaşımı sürelerine tabi olup temyiz inceleme tarihi itibarıyla zamanaşımı süresinin dolmadığı anlaşılmakla tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
1-Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, sanığın müteselsil kefil olarak, sahte noter araç satış sözleşmesi ve sahte araç ruhsatı ile katılan bankaya başvurarak 60.000,00 TL taşıt kredisi kullanmak suretiyle resmi belgede sahtecilik suçunu işlediğinin iddia ve kabul olunduğu olayda; dosya içerisinde veya Adli emanette bulunmayan suça konu belge asıllarının, katılan ... A.Ş. vekilinin 05/06/2009 tarihli cevabi yazısına göre, katılan kurum nezdinde de yalnızca suretlerinin bulunduğunun bildirildiğinin anlaşılması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 14/10/2003 tarihli ve 232/250 sayılı kararında da açıklandığı üzere, onaysız fotokopi şeklinde olan belgelerin hukuki sonuç doğurmaya elverişli olmadığı ve aldatıcılık niteliği bulunmayacağından resmi belgede sahtecilik suçunun unsurları itibarıyla oluşmayacağı cihetle; katılan bankaya suça konu belge asıllarının ibraz edilip edilmediği, ibraz edilmiş ise belge asılları görüldükten sonra, aslı gibidir onay işleminin yapılıp yapılmadığının ilgili bankadan sorulması, belgenin ibrazı üzerine banka görevlilerince aslı gibidir onayı yapıldığının belirlenmesi halinde bu şekilde onaylı suretlerinin dosyaya celp edilmesi, suça konu belgelerin onaysız fotokopi niteliğinde bulunduğunun belirlenmesi halinde ise, atılı suçun unsurları itibarıyla oluşmayacağı cihetle sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve araştırma neticesinde sanık hakkında mahkûmiyet hükmü kurulması,



2-Kabule göre de;
a)15/01/2007“ olan suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında “2007“ şeklinde eksik yazılması,
b)Kanun hükmü gereği sahteliği sabit oluncaya kadar geçerli belge niteliğinde bulunan “sahte noter araç satış sözleşmesi“ nedeniyle sanığa verilen cezanın, TCK"nin 204/3. maddesi gereğince artırılması gerektiğinin gözetilmemesi yasaya aykırı,
c)5237 sayılı TCK"nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ceza miktarı itibarıyla sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 26/04/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.