MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zincirleme tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafin temyiz isteminin tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu gözetilerek buna hasren ve Dairemizin 2015/11216 Esasında kayıtlı ...11. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/09/2013 tarihli, 2013/113 Esas ve 2013/645 Karar sayılı dosyası ile temyize konu bu dava dosyası arasında suç ve sanık yönünden fiili, hukuki bağlantı olduğundan birlikte ele alınarak yapılan incelemede;
Tefecilik suçunda suç tarihinin kazanç elde etmek amacıyla ödünç paranın verildiği tarih, zincirleme suçlarda ise son suçun işlendiği gün olduğu, Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulunun 12/05/2015 gün ve 2014/4-655 Esas, 2015/152 sayılı Kararında da açıklandığı üzere, değişik zamanlarda birden fazla kişiye kazanç karşılığı ödünç para verilmesi halinde zincirleme tek tefecilik suçunun oluşacağı nazara alındığında; UYAP sisteminde yapılan sorgulamada, sanık hakkında aynı suçtan ...11. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/113 Esas sırasında kayıtlı kamu davasının açıldığının anlaşılması karşısında, anılan davanın akıbetinin araştırılması, derdest ise birleştirilmesi, karara çıkmış ve kesinleşmiş ise onaylı örneğinin getirtilerek incelenmesi sonrasında suç ve iddianame tarihlerine göre eylemler arasında hukuki kesinti oluşup oluşmadığının, zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının ve mükerrer dava olup olmadığının saptanması, ayrıca zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin belirlenmesi halinde sanığa TCK"nın 241. maddesi gereğince verilecek cezadan aynı Kanunun 43/1. maddesi uyarınca artırım yapıldıktan sonra kesinleşen dava dosyasından verilen cezanın mahsubu ile oluşur ise aradaki fark kadar cezaya hükmedilmesi, hukuki kesintinin gerçekleşmesi durumunda ise ayrı ceza verilmesi ve maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde ortaya çıkarılması bakımından, davanın dayanağını oluşturan 11/09/2013 gün ve 2013-A-3159/83 sayılı Vergi Tekniği Raporunda belirlenen POS cihazı
kullanımlarına yönelik olarak kredi kartı kullanılan kişilerden işlem miktarı yüksek ve yoğun şekilde olanların tespit edilip, yeterli sayıda kart sahibinin suçun zarar göreni sıfatıyla beyanlarının alınması, keza sanığın POS tefeciliği eylemiyle iştigal edip etmediğine ilişkin ayrıntılı ve gizli kolluk araştırması yaptırılması, tüm bu hususların sonucuna göre de hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerekirken, eksik araştırma ve yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK"nın 241/1. maddesinde ""Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır"" hükmü karşısında, sanık hakkında hapis cezası ile birlikte adli para cezasına hükmolunmaması,
Adli sicil kaydına göre mükerrir olduğu anlaşılan sanık hakkında TCK"nın 58/6-7. madde ve fıkra hükümlerinin uygulanmaması,
2008-2009-2010 yılları olan suç tarihlerinin karar başlığında 2013 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 28/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.








M/B