MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet, istinaf başvurusunun esastan reddi

Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, bu adrese tebliğ yapılması gerektiği, dosya kapsamına göre yokluğunda verilen ilk derece mahkemesi kararının katılana Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre kovuşturma aşamasında bildirildiği, aynı zamanda MERNİS adresine "MERNİS şerhi" ile çıkarıldığından tebligat işleminin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında; Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi’nin 2020/1825 Esas, 2020/1984 Karar sayılı gerekçeli kararının katılana tebliğ edilerek, tebligat belgesi ve sunması halinde temyiz dilekçesi de eklenerek incelenmek üzere iadesinin sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.01.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.