Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacı vekilinin 22.11.2012 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek 466 sayılı Kanun gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Davacının tazminat davasına dayanak teşkil eden Hınıs Ağır Ceza Mahkemesinin 2003/115 Esas-2004/65 Karar sayılı ceza dosyasında yapılan yargılama neticesinde davacı hakkında yangın çıkartmaya azmettirmek suçundan beraat hükmü verildiği, talep üzerine davacının anılan dosyada tutuklu kaldığı sürenin, Hınıs Sulh Ceza Mahkemesinin 23.02.2011 tarih, 2011/42 değişik iş sayılı kararı ile aynı mahkemenin 2007/138 Esas-2007/148 Karar sayılı dava dosyası üzerinden hükmedilen 2 ay 21 gün hapis cezasından mahsubuna karar verildiği, mahsup talep etmesi suretiyle davacının hakkında verilen beraat hükmünün kesinleştiğinden haberdar olduğu, buna karşın davanın ise 22.11.2012 tarihinde açıldığı, bu nedenle tazminat davasının 466 sayılı Kanunda öngörülen 3 aylık sürede açılmadığının anlaşılması karşısında, 466 sayılı Kanunun 2/1. maddesine göre 3 aylık sürede açılmaması gerekçesi ile tazminat isteminin reddine karar verilmesi gerekirken, 5271 sayılı CMK"nın 144/1. maddesinin (1). fıkrasının (a) bendinde tazminat isteyemeyecek kişiler arasında "gözaltı ve tutukluluk süresi başka bir hükümlülüğünden indirilenler" de sayılmış ise de; 30/04/2013 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6459 sayılı İnsan Hakları ve İfade Özgürlüğü Bağlamında Bazı Konularda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 18. maddesi hükmü ile anılan maddenin 1. fıkrasının (a) bendi yürürlükten kaldırılmış olduğu da dikkate alındığında, davacının tutuklulukta geçirdiği sürenin başka cezasından mahsup edilmesi nedeniyle CMK"nın 144/1-a. maddesi gereğince reddine karar verilmesi, gerekçesi itibariyle yanlış, sonucu itibariyle doğru kabul edilmiştir.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, tazminat isteminin reddine ilişkin hükme yönelik davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 21.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.